Tercümanlık Eğitimi Neler İçerir? (13) – Anlatı Konumlandırma Analizi – Tercümanlar Neler Yapar? – Tercüme Yaptırma – Tercüme Fiyatları – Tercüme Danışmanlık

Anlatı Konumlandırma Analizi

Anlatı konumlandırma analizi, anlatıları üç düzeyde analiz eder: Birincisi gerçek konuşma, etkileşim içinde konuşma, sırayla anlatının nasıl ortaya çıktığı ve karakterlerin her birine göre nasıl konumlandırıldığı diğeri ‘anlatı olayında’; ikincisi, gerçek anlatımla, katılımcıların “anlatı anlatma olayında” anlatıyı nasıl oluşturdukları ve nasıl etkileşimde bulundukları ile ilgilidir; ve üçüncüsü, toplumda dolaşan daha geniş sosyo-kültürel bağlamlar ve Söylemler ile ilişkili olarak ilk iki seviyenin nasıl bir araya geldiğine bakar.

Bununla birlikte, anlatı analizine yönelik üç seviyeli yaklaşım, üç ayrı ve farklı analiz biçimi olarak değil, daha ziyade, birbiriyle ilişkili bir yaklaşımda üç kavramsal hareket olan birleşik, eritilmiş bir analitik süreç olarak alınmalıdır. Anlatı karakterlerinin tasvir edilme biçiminde meydana gelen konumlandırma, yerleştirildikleri ortamlar, anlatılan eylemleri ve onlara atanan konuşma, anlatıcıların etkileşimli andaki konumlarıyla karmaşık bir şekilde bağlantılıdır.

Anlatıların o anda nasıl onaylandığı veya meydan okunduğu, katılımcıların sosyo-kültürel dünyasında dolaşan, anlatının son ürününü ve anlaşılabilirliğini etkileyen Söylemleri ortaya çıkarır, gerçekte ne söylenir, neyin anlatılmasına izin verilir ve neyin susturulmuş olduğunu gösterir.

Öğrenci anlatıları analizimde, anlatının bir anlatı olayında yerleşik bir söylem akışı olarak nasıl geliştiğine bakıyorum, bir tür klasik söylem analizini benimsiyoruz. Daha sonra anlatı anlatma etkinliğine katılanlar tarafından bu söylemin nasıl sürdürüldüğünü, kesintiye uğradığını, sorgulandığını ve / veya onaylandığını, bunun sonucunda anlatının nasıl birlikte üretildiğini ve bunun neden olabileceğinin nedenlerini analiz ediyoruz (ikinci düzey).

Analize yönelik bu kavramsal yaklaşımların her ikisi de, daha geniş Söylemlerin (Gee’nin başkenti ‘D’ Söylemleri) etkisini, katılımcılarımın sosyal ve kültürel dünyasını çerçeveleme ve açıklama yollarını ve bu dünyayı şekillendirmede devreye giren güçlü güçleri (üçüncü seviye) ortaya koymaktadır. Bamberg ve Georgakopoulou’nun analizin ‘ben kimim?’ seviyesi olarak tanımladıkları seviyedir.

Anlatılarda ortaya çıkan Söylemler, bu nedenle anlatıcılar tarafından müzakere edilir, kabul edilir veya reddedilir ve bu süreçler, birlikte inşa edildiği için ortaya çıkan anlatıyı şekillendirmeye çalışan alternatif rakip Söylemler önerir. Bu bağlamda, ikinci düzey bir analiz, söylem akışının neden olduğu gibi ortaya çıktığını ve bu söylemi şekillendirmede hangi güçlerin rol oynayabileceğini anlamaya çalışırken, genel analizi nispeten basit bir söylem analizinden en ayırt edici düzey yapar. , böylece analizin mikro ve makro düzeylerini birbirine bağlar.

Ayrıca, katılımcılarımın kurumu nasıl yapılandırdıklarına ve profesyonel tercümanın rolüne ilişkin daha geniş anlamlara ulaşmak için tüm veriler boyunca ilgili konumlandırmanın izini sürüyorum ve sahadaki etnografik gözlemlerden yararlanıyoruz.

Alandaki son çalışmalar, birbiriyle bağlantılı ama ayrı iki meseleyi ele almaya çalışmaktadır: anlatı analizine konumlandırma yaklaşımlarında devam eden tartışma, bir veznedarın benliğinin kararlı olarak görülebilecek yönlerine analitik olarak erişmenin yollarına ilişkin ve sürekli ve “yerel düzeyde münhasıran katılımcı yönelimleri üzerinde odaklanan ve kimliği temelde makro sosyal süreçler tarafından belirlendiği gibi gören yaklaşımlar”  kimliğine yönelik etkileşimde konuşma yaklaşımları arasında bir orta yol bulmak gerekir.

Aslında, anlatı konumlandırma analizine yönelik bu iki yaklaşımda, Söylemlerin yerel ve bireysel düzeyde konumlandırmayla ilişkisinin nasıl kurulacağına dair merkezi bir odaklanma vardır. Yazarlar, bu konudaki çalışmalarında, ‘yineleme’ (örneğin, tekrarlanan öykü çizgileri türleri) ve ‘kalıplar’ (konuların görüntülenme ve ele alınma biçimindeki eğilimler) örnekleri için zaman içinde verileri analiz etmeyi önermişlerdir ve çalışılan toplulukların daha iyi anlaşılmasını sağlamak için etnografik yaklaşımlardan yararlanmanın yanı sıra söylemden yararlanmıştır.

Araştırmamda, De Fina’nın yaklaşımını ‘kalıplara’ bakarak Söylemlerin daha genel ilgilerini göz önünde bulundurmak için bireysel, yerel seviyenin ötesinde nasıl geliştirilebileceğini belirlemeye çalışırken benimsenmiştir.

… kolektif temsillerin ve envanterlerin varlığına işaret eder, bu da ekonomik ve kültürel mücadeleler gibi daha geniş sosyal süreçlerle ilişkilendirilebilir …

Bir düzeyde, konuşmanın yakından incelenmesi, katılımcıların ideolojik olarak yüklü kategorilere ve yapılara karşı duruşunu, açık referans kategorileri, indeksliğin sömürülmesi, tekrarlama, vurgu, yerel olarak ilgili eylemleri gerçekleştirmek için mantıksal akıl yürütme gibi kendi görüntülerini iletmek için söylemsel fenomenlerin analizi yoluyla gösterebilir.

Ancak, (..) ideolojilerin ve Söylemlerin yerel konumlandırma hareketleriyle doğası ve ilgisi, kalıplara bakılarak bireysel ve yerel düzeyin ötesinde de oluşturulabilir.

Bununla birlikte, kalıplara ek olarak, De Fina’nın (ve Georgakopoulou’nun) yorumlayıcı yapıların bu düzeyde nasıl desteklenebileceğine ilişkin argümanının anahtarı, analistin yalnızca katılımcılar arasında neler olup bittiğini anlamasına olanak sağlayan etnografik verilerin dahil edilmesidir. yerel düzeydir, ancak aynı zamanda bu yerel düzeyi daha geniş topluluğa ve onu şekillendiren sosyo-kültürel dünyaya bağlar.

Anlatı Araştırmasına Etnografik Bir Yaklaşım

Etnografi, kullandıkları göstergebilimsel kaynaklara ve bunların nasıl kullanıldığına dair içgörü kazanmak için bir topluluğun üyelerinin uygulamaları ile uzun süreli bir etkileşim ve gözlem sürecini içerir. Bu şekilde, analist, belirli bir toplulukta, bireysel katılımcılarının belirli etkileşiminin ötesinde neler olup bittiğini araştırabilir.

Analitik bir araç olarak anlatı konumlandırma analizini kullanarak, analist, bir topluluktaki bireyler arasında ortak, tekrar eden konumlandırma kalıplarını belirleyebilir ve toplu konumlandırma süreçleri hakkında sonuçlar çıkarmak için bunları daha geniş etnografik verilerle karşılaştırabilir ve karşılaştırabilir.

Bir sonraki bölümde, etnografik araştırmanın neyi gerektirdiğini kısaca ana hatlarıyla açıklayacağım, bazı eleştirmenlerin argümanlarını vurgulayacağım, ancak nihayetinde onu bir araştırma aracı olarak savunacağız.

Araştırma Yöntemi Olarak Etnografya

Etnografyaya Giriş

Çağdaş etnografi, nispeten uzun bir süre boyunca (genellikle bir yıl veya daha fazla) kültürel toplulukları araştırmaya emik (içeriden) yaklaşımı açısından dil bilimlerinden (diğerlerinin yanı sıra söylem analizi ve konuşma analizi) oldukça farklıdır.

Etnografın kendisini diğer kültüre daldırmasını ve çeşitli yollarla veya etnografik araçlarla (örneğin katılımcı gözlemi, kapsamlı alan notları alma ve diğerleri arasında açık veya yarı yapılandırılmış görüşmeler) epistemik içgörü kazanmasını gerektirir. ‘ Kültür ‘ve katılımcıları, çevreleri, uygulamaları ve süreçleri hakkında derin anlayışlar edinir.

“Kültürün” gerçekte ne anlama geldiğini tanımlamak, özellikle disiplinler arasında her zaman karmaşık ve çetrefilli bir konu olmuştur. Ancak burada Bloome’un yaklaşımını olarak tanımlayarak benimsiyoruz.