Tercümanlık Eğitimi Neler İçerir? (14) – Araştırma Yöntemi Olarak Etnografya – Tercümanlar Neler Yapar? – Tercüme Yaptırma – Tercüme Fiyatları – Tercüme Danışmanlık

Araştırma Yöntemi Olarak Etnografya

Kültür, bireylerin o zaman dünyayı şekillendirme girişimlerinin temelini oluşturur, ancak bu onların kültürel aldatıcı oldukları anlamına gelmez, çünkü ‘bir dilin, kültürün veya toplumun kaynaklarını üyelerininkilerle eşitlemek her zaman bir hatadır. Ne de olsa hiç kimse kendi kültürünün veya toplumunun ‘mükemmel’ bir üyesi değildir.

Aksine, insanlar günlük yaşamlarında kültürlerinin çeşitli yönlerini yerleşik sosyal etkileşim yoluyla sergileyerek, deneyimleri nasıl yorumlayacaklarına dair ortak görüşleri nasıl paylaştıklarını sergilerler. Brian Street’i , kültür sabit bir varlık değil, sürekli olarak ortaya çıkan sosyal süreçlerin bir parçası olduğu için, bir isim yerine, daha çok bir fiil olarak ele alınması gerektiğini tartışmaya iten, kültür yapma üzerindeki bu vurgudur.

Dahası, bireyler kültürel modellere tam olarak uymadıkları için etnografi, “somut ortamlarda insan davranışının bazen kaotik, çelişkili, polimorf karakterini” tanımlamakla ilgilenir. Özellikle, bir sosyal grubun günlük, kültürel yaşamını incelemeyi, neler olup bittiğini ve bu sosyal grup için ne anlama geldiğini etik (dışarıdan) bir bakış açısından ziyade emik bir bakış açısıyla anlamaya çalışır.

Vurgu her zaman emik bir yaklaşım üzerinde olsa da, ikisi arasında net sınır çizgileri yoktur, çünkü

… bunların karışımı olmayan herhangi bir etnografik ifadeyi hayal etmek zordur. Bir ifade neredeyse her zaman grup üyelerinin algıları veya niyetleri hakkında bazı varsayımlar içerir, ancak aynı zamanda etnograf tarafından kendi mesleki bağlamı ve hedefleri açısından da oluşturulur.

Sınırların bu bulanıklaşmasına rağmen, etnografi temelde insan davranışının ‘kalın tanımlarını’ bireylerin onları belirli bir kültür ve topluluğun üyeleri olarak tanımlanabilir kılan davranış biçimleri ve bu davranış bir şekilde dışarıdan biri için anlaşılabilir.

Dahası, etnografi tümevarımcıdır, ampirik verilerden teoriye doğru ilerler ve tersi değildir (tümdengelimli bir yaklaşım). Bu, etnografinin teorik modellere ulaşmak için vaka çalışmaları yoluyla (genellikle vaka yöntemi olarak adlandırılan yöntemi kullanarak) yavaşça bir resim oluşturduğu anlamına gelir. Bu teorik modeller etnografın zihninde zaten var olabilir, ancak verileri model (ler) e uydurmak için değil, tam tersi şekilde yaklaşır.

İyi bir vaka çalışması, bu nedenle, analistin olaylar ve fenomenler arasında daha önce kaçınılmaz olan teorik olarak geçerli bağlantılar kurmasını sağlar. Bu bakış açısına göre, analitik açıklama için “tipik” bir vaka arayışı, “açıklayıcı bir vaka” dan “muhtemelen daha az verimli olacaktır”.

Bu süreç, önceden belirlenmiş basit bir sorgulama hattına dayanan bir yaklaşımı sınırlar ve etnografı araştırılan insanlarla yakın bir ilişki içerisine dahil eder, bu süreç Hymes’in demokratik ” olarak tanımladığı bir süreçtir. hem araştırmacının hem de katılımcı (lar)ın algılarını sonuna kadar değiştirebilir.

Etnografya Eleştirileri: Giriş

Aşağıdaki iki bölümde, araştırmada etno-grafik bir yaklaşım benimsemenin bazı eleştirilerine, hem ontolojik hem de epistemolojik ve teorik ve metodolojik kaygılara değineceğim. İlkinde etnografinin pozitivist ve görelilikçi yaklaşımlar arasında bir yol belirlemeye çalıştığını görürken, ikincisinde sahada veri toplarken sonuçta genişliğe göre derinliği nasıl desteklediğini görüyoruz.

Ontolojik ve Epistemolojik Kaygılar

Ontolojik ve epistemolojik sorularla ilgili olarak, eleştiriler etnografiye sadece dışarıdan değil, aynı zamanda disiplinin içinden de yöneltilmiştir.

Hammersley kışkırtıcı bir şekilde ‘Etnografide neyin yanlış olduğunu araştırmıştır. Başlıklı bir dizi denemesinde, sosyal bilimlerde etnografi alanındaki araştırmaya pozitivist ve post-yapısalcı yaklaşımlar üzerine uzun tartışmayı getiriyor ve onları alternatif olarak ‘naif gerçekçilik’ ve ‘görecelilik’ olarak adlandırıyor .

Hammersley, etnografların kendilerinin ya aşırı gerçekçilik pozisyonları alarak kendi araştırmalarının altını oyan, net ve kolay erişilebilir bir gerçeklik varsayan (pozitivist bir yaklaşım) ya da herhangi birinin tanımını sorgulayan göreceli olanları benimsedikleri yönündeki eleştiriyi gerçeklik ‘(postyapısalcı bir yaklaşım) açısından gündeme getiriyor. 

Bunu ele almaya çalışırken, Hammersely bir gerçekçilik yaklaşımı benimsiyor, ancak bu yaklaşım daha geçici, daha ‘incelikli’ olarak çerçeveleniyor. Roy Bhaskar’ın eleştirel gerçekçiliğinden yararlanarak şunu savunuyor:

Kendileriyle ilgili iddialarımızdan bağımsız olarak fenomenlerin varlığına ve bilinebilirliğine olan inancımızı, onlarla dolaysız temas kurabileceğimizi ve bu nedenle onlar hakkındaki bilgimizin geçerli olup olmadığını kesin olarak bilebileceğimizi varsaymadan sürdürebilir.  Sorunu çözmek için en umut verici strateji daha ince bir gerçekçilik biçimi benimsemektir.

Hammersley, bu “ince gerçekçiliği” gerçekçi ve görecelikçi kamplar arasındaki boşluğu doldurmaya çalışan bir kavram olarak tanıtıyor. “İnce gerçekçilik”, bir bireyin onun hakkındaki bilgisinden bağımsız olarak, orada bir sosyal gerçekliğin olduğu gerçekçi konumunu alır, ancak bu gerçeklikle “aracısız temas” kurabileceğimiz gibi basit bir görüşe karşı korur.

Etnograflar o zaman bu gerçekliği aramalı, ancak her zaman gerçekliği sürekli olarak yorumlamamız gereken ve yorumlarımızın her zaman hatalara ve yanlış anlamalara açık olduğu, daima mevcut olan ‘göreceli’ konuma duyarlı olmalıdır. Hammersley, bu daha “farkında” gerçekçiliği, etnografideki kararsızlığın içinden ve potansiyel olarak ötesine geçmeye çalışmak için kullanır, ancak tartışma hiçbir şekilde çözüme kavuşturulmamıştır.

Teorik ve Metodolojik Kaygılar

Teorik ve metodolojik bir yaklaşımdan gelen etnografya eleştirileri, aşağıdaki argümanlardan bazılarına odaklanmıştır:

1. Etnografik araştırma, “sıkça” veya “sık sık” gibi zarflar kullanarak sayısal özelliklerinde yeterince kesin değildir ve bu nicellik eksikliği onu izlenimci olma suçlamasına açık bırakır
2. Etnograflar genellikle, genelleştirilebilir olmadıkları için çok az değeri olan yalnızca az sayıda örnek üzerinde yoğunlaşırlar;
3. Etnografya iyi tasarlanmış ve açık bir prosedürü takip etmediğinden, bilimsel araştırmanın temel bir özelliği olan ‘tekrarlanabilir’ değildir.

Hammersley bunlara bir kez daha şu şekilde yanıt vermeye çalıştı:

1. Etnografi, nicelemeyi ve araştırmayı reddetmez.Farklılıklar büyük ve açık olduğunda, kesin olmayan şekillerde kayıpsız rapor edilebilir.
2. Çalışmalar, küçük örneklemler, etnografinin genellikle ilkiyle daha çok ilgilendiği yerde, ticaretten uzaklaşır. Bu, tersini yapan anket araştırmasından farklıdır. Derinlikten ödün vermek, araştırmacıların bilgi kaybetmelerine ve inceledikleri vakaların temel özelliklerini kaçırmalarına neden olabilir. Ayrıca, bir popülasyonu temsil ettiği söylenen ve kilit boyutlarda benzer şekilde yapılandırıldığı varsayılan küçük bir vaka seçkisi incelenebilir.
3. Doğa bilimlerinde çoğaltma her zaman mümkün değildir ve bu nedenle bilim adamlarının birbirlerinin çalışmalarını değerlendirmelerinin tek yolu bu değildir. Dahası, iki “sosyal olay” hiçbir zaman birbirinin aynı değildir. Bu nedenle, Etnografya’nın tekrarlanabilirlik eksikliği, bulgularının geçerliliğini geçersiz kılmaz.

tercuman tercuman

See Full Bio