Kutsal Metin Çevirileri – Çeviri Tarihi – Çevirinin Geçmişi – Çeviri Yaptırma – Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

Çeviri Sınırları

Birincisi, John Paul II’nin dokuzuncu yüzyıl çevirmenleri Cyril ve Methodius hakkındaki ansiklopedisi, Slav alfabesinin kurulması da dahil olmak üzere dilbilimsel çalışmalarının, ‘tüm çevrelerin kültür ve edebiyatına temel bir katkı sağladığına dikkat çekmeye çalışır. 

Yani, dillerin standardizasyonu, otoriter dini metinlerin tercümesi, sadece işgalci ideolojinin değil, aynı zamanda alıcı kültürlerin de hayatta kalmasına yardımcı olabilir. Papa’nın açıklaması kesinlikle eğilimli, ancak tarihsel olarak başka vakalarda test edilebilecek bir hipotez olmaya devam ediyor.

Pek çok bağlamda, misyoner komiteleri hangi dil çeşitliliğinin çevrilmiş kutsal yazıları alacağına karar verdiklerinde, diğer çeşitleri dolaylı olarak can çekişme statüsüne mahkum ederler.

İkincisi ve daha da ilginç olan II. John Paul, inkültürasyon kavramının ‘bu [özerk] kültürlerin Kilise yaşamına girişini de öngördüğünü fark etti. Yani, çeviri eylemi sadece diğerini değiştirmiyor ama aynı zamanda benlik konu oluyor.

Katolik kilisesi, karmaşık kurumlarda meydana gelebilecek büyük bir açıklık anında kendisini bir dizi tarihi çevirinin ürünü olarak görüyor. Varietates Legitimae (1994) talimat belgesinde, ‘Kurtuluş Tarihi Boyunca Kültürleşme Süreci’ üzerine giriş niteliğinde bir yansıma buluyoruz:

İsrail halkı, tarihi boyunca kendisinin Tanrı’nın seçilmiş halkı, milletlerin ortasında eyleminin ve sevgisinin tanığı olduğuna dair kesin bilgiyi korudu. Komşu halklardan belirli ibadet biçimlerini aldı, ancak İbrahim, İshak ve Yakup’un Tanrısına olan inancı bu borçlanmaları derin değişikliklere maruz bıraktı.

Yahudi dünyası ile Yunan bilgeliği arasındaki karşılaşma, yeni bir aşılama biçimine yol açtı: İncil’in Yunancaya çevirisi, Tanrı’nın sözünü kendisine kapalı bir dünyaya tanıttı ve ilahi ilhamla bir zenginleşmeye neden oldu. “Kutsal Yazılar”

Kutsal metin nedir
Kutsal kitaplar Vikipedi
Hinduizm kutsal kitabı
KİTABI Mukaddes
Kutsal Kitap Nedir kısaca
Kutsal Kitap bölümleri
5 ana bölümden oluşan Kitap
Kitabi Mukaddes nedir

Ve kilisenin tarihi boyunca böyle devam etti. Tercüme edici benliğin bu şekilde algılanması kesinlikle teolojide sabit değildir: bu genellikle kişinin hangi benlik olmak istediğine dair bir tartışmadır. Örneğin Papa XVI.Benedict, Yahudi inancının Helenleşmesinin çoğunu yaptı (Yunanca Septuagint’i İncil’in tatmin edici bir tercümesi olarak değil, ‘bağımsız bir metinsel tanık’ olarak tanımlar) ve kiliseyi dehellenize etmeye yönelik art arda yapılan girişimlere karşı çıktı. İnancın akıl ve bilimden ayrılamayacağını savunan gerçektir.

Çeviri ile ilgili dilbilimsel sorularda, erken dönem ‘dinamik eşdeğerlik’ talimatı Comme le prévoit, açık bir tür kültürlerarasılık varsayar ve ‘ayin  çevirisinin genellikle ihtiyatlı uyarlama gerektirdiğini’ kabul eder. Buna karşılık, sonraki talimat dokümanı  “Liturgiam Authenticam” (2001), kendi kendine dönüşüm için nispeten az olasılık sağlar.

Yerel dillere tercümesinin de bir parçası olduğu telkin etme işi, bu nedenle, yeni çeşitlerin veya tören ailelerinin yaratılması için bir yol olarak görülmemelidir; tersine, kültürel veya pastoral zorunluluktan kaynaklanan her türlü uyarlamanın Roma Ayini’nin bir parçası haline geldiği ve ona harmanlı bir şekilde yerleştirileceği kabul edilmelidir.

İnkültürasyon teorisinin kültürel istila için hayali bir gerekçeden biraz daha fazlasını sağladığını iddia etmek zor değildir. Katolik tercümeli benliğin liberalden muhafazakar tanımlarına tarihsel geçişte, diğer kültürlerin hakları veya önceliklerinden çok az bahsedilir, bunlar tanım gereği kurtuluş tarafından ‘zenginleştirilir’, bu yüzden öyle görünüyor ki, onlar da sessiz kalabilirler.

Bununla birlikte, emperyalizmin içeriden tanımlanmasında takdire şayan bir öz farkındalık var, çünkü konumlar hareket halinde görülüyor ve dışsallık reddediliyor. Kurum, çevirilerin kenarlarını ayıran sabit çizgiler olmadan, uzun zaman dilimleri boyunca çevrilerek ve çeviri alarak büyür.

İnkültürasyon sadece Katolik Kilisesi için mi geçerli? Benzer hareketler, aynı ahlaki sorunsallar başka yerde bulunabilir mi? Hemen hemen aynı düşünce tarzı, dünya imparatorluklarının çoğuna ve genişleyen ekonomik sistemlerine uygulanabilir; bunlardan birkaçı Katolik Kilisesi kadar istikrarlı ve uzun ömürlüdür: kapitalizm, Avrupa Birliği, liberal hümanizm, modernite, bilgi teknolojisi vb. İngilizce ve uluslararası üniversite sistemi de dahil olmak üzere çalıştığımız kurumlar söz konusu olur.

İnkültürasyon bir soğurma ve dönüşüm süreciyse, karşıtlarını bulmak zor değildir, çünkü bu tür kurumlar da tarihsel olarak parçalanır veya ayrışır, daha sonra çevirilerle küçük bölgeselcilikleri veya parçaları işaretler – tarih, geçersiz kılınmıştır. Çevirileri hikayeyi anlatan imparatorluklar ve ideolojik sistemler vardır.

Bu terimlerle düşünmeye başladığınızda, çeviri sadece iki tarafın bir ilişkisi olarak yetersiz bir şekilde sunuluyor. Bütün bu sınır noktalarının ‘daha tam’ çevirilerle oluşturulmasında iki taraf gerçekten de oradadır, ancak tarih aynı zamanda görünüşte ayrılan şeylerin kendilerinin de hareket halinde olmasında yatmaktadır.

Oldukça basit olan bu noktanın aynı zamanda etik bir boyutu da var. “Tamamen yabancı” ruhuyla, belirli bir kötümser ahlakçılık, benliğin diğeriyle yüz yüze geldiği temel bir insani durumu varsayar: çevirmen metne, yazara veya yabancı kültüre veya diğer dile bakar. Levinas’ın ardından ahlaki zorluk, o diğeriyle zaten bildikleriyle anlaşılabilecek bir nesne olarak değil, tamamen bağımsız bir kişi olarak etkileşime girmek olacaktır.

Bu terimler, Antoine Berman’ın evcilleştirme eleştirisinde “etnosantrik çeviri” olarak ve yabancı metnin mektubuna yakın ilgi çağrısında bulunur. Etik eylem öteki olarak tanımak ve kabul etmektir. Bu nedenle başkalık etiği, görünüşe göre ebedi olarak kabul edilecek sağlam ve ayrı başlangıç ​​konumlarını üstlenir.

İnkültürasyon gibi tarihsel bir model açısından, bu ilk konumlar hiçbir zaman ayrı çeviri gerçekleşmemiştir ve bu nedenle, kültürel farklılığı korumada herhangi bir ahlaki üstünlük aramak, diğerinin burada bir yer bulabileceğini etkili bir şekilde reddetmek yanıltıcıdır. 

Berman, çevirmenin yabancı yazarları sanki uzaktaki gezginler için hoş bir handa (‘l’auberge du lointain’) kabul etmesini istedi; her bir yabancı, giyimdeki bir yıldız gibi farklılıklarıyla işaretlendi – onlara ana akımda tam vatandaşlık teklif etmiyordu. Fransız toplumu, gezici kültürlerin çoğu artık özel olarak tasarlanmış hanlarda gözaltına alınmaktan nefret ediyordu.