Kültürel çeviri: Bizi kendimizden mi kurtarıyor? – Kültürel Çeviri – Kültür Nasıl Aktarılır? – Çeviri Kültürü Korur Mu? – Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

Bir dizi rakip görüşle karşı karşıya kalan çeviri, onların ötekilik arazisinde yorumlayıcı bir sapma yapmalarını gerektirir. Bunu yaparken çeviri, varsayımın bilgiye karşı yanılabilirliğinin bir hatırlatıcısı olarak işlev görür, çünkü ideolojik olarak işaretlenmiş bir yorum, pek çok yorum arasında yalnızca bir tanesidir.

İdeolojinin faillerini ve kurumlarını yorum çatışmasıyla diyaloğa sokmak, bu yolla, amaca yönelik, yönlendirilmiş çeviri yoluyla, çevremizdeki dünyayı yeni ve farklı bir şekilde anlama olasılığını yorumlamaktır.

Böyle bir yolun varlığının farkına vararak ve bununla birlikte ideolojik konunun ufkunu genişleten çeviri, benliğin ve bununla birlikte ideolojinin eleştirisine doğru ilk adımları teşvik eder.

Kültürel çeviri: Bizi kendimizden mi kurtarıyor?

Gerçek, kültürel çeviri alanında, diller arası çeviri uygulamasıyla en yakından ilişkilendirdiğimiz uzaklaşma, birleşme, dönüşüm ve özgürleşmenin yorumlayıcı jestlerinin tezahürüdür ve bu nedenle, mükemmel bir hermenötik girişimdir. Ama aynı zamanda çok daha fazlasıdır.

Ricoeur’un hermenötik ile nihai projesi, zamanımızın en can sıkıcı sorunlarından bazılarını ele almanın bir yolunu bulmaktı. Şiddet çağında, “söylemin şiddete karşı gücüne olan inançla canlandırılan, öncelikle insan eyleminin etik ve politik boyutlarıyla ilgilenen bir sorumluluk etiğiydi.

Düşüncenin, siyasi hayal gücümüzün yenilenmesi için en önemli nokta olduğuna inanıyordu. Bu kitapta yol gösterici ilke, hem yaratıcı bir süreç hem de kültürel bir ürün olarak diller arası çevirinin, kültürlerarası bir karşılaşma alanı olarak yorumlandığında en kavrayışlı olmasıdır: bir çevirmen, çeviri için metin ve bir izleyici arasındadır.

Düşünme, hissetme, dünyadaki varlıklar, sosyal, kültürel, politik ve tarihsel olarak gömülü olduğundan, çevirmenlerin öznelliği, çeviri sürecinin her şeyden önce bilişsel erişimden ibaret olduğu anlamına gelir. Bu, ötekiliğin arazisinde dışarıya doğru düşünceli bir yolculuktur.

Çevirmenler, her zaman yorum nesnelerinden uzakta, bilinmeyene yaratıcı sıçramalar yapmalıdır. Kalem sayfayla buluştuğunda, ortaya çıkan çeviri, çevirinin nesnesinin gerçekliğinden çok çevirmenin kendi öznelliğini açığa çıkarır. Bu bölümlerin her birinin altında, yorumlayıcı bir rejim olarak çevirinin dönüşüm anlamına geldiği ısrarı yatıyor. Arabuluculuk demektir.

Gerçekte ve diller arası çeviriyi kültürel iddialarından ayırmaya zorlayacak olanlara yanıt olarak, tüm çeviri kültürel çeviridir, çünkü hiçbir diller arası çeviri eylemi, metinlerin biçimini ve işlevini kökten değiştiren varyans ve olumsallık yorumbiliminin dışında kalmaz. 

Çevirmenin öznel ‘bakışları’ aracılığıyla aracılık edilen çevirinin yorumbilim, disiplinin dillerarası egemenliğine yönelik korumacı iddialara karşı bir meydan okumayı ortaya koyar, çünkü tam da bu tür iddiaların korumaya çalıştığı şeyde kültürel çeviri rejimleri ima edilmiştir. Çevirinin dönüştürücü doğasını benimsemek, kültürel çevirinin kalbinde var olan etik projeye doğru ilk adımları atmaktır.

Ricoeur’a göre, insan yaşamının hermenötik boyutu, çeviri için metinde olduğu gibi, dünyanın ilgilenilmesi ve anlaşılması gereken bir gizem olduğu anlamına gelir. Ve çeviri için metinde olduğu gibi, başkalarının dünyasının psikolojik niyetleri sonsuza kadar ulaşılamaz durumda kalır. Öteki ile bağlantı kurduğumuz diyalektik ilişkide ve onların dayandıkları ölçülemez gizemde kendimize dair bir anlayış ortaya koyuyoruz.

Kültürel çeviri nedir
Kültür ve çeviri arasındaki ilişki
Kültür ve çeviri ilişkisi
Kültür aktarımı nedir
Çeviride kültürel ögelerin aktarımı
Çeviri ve kültür arasındaki ilişki nedir
Çeviride kültürün Önemi
Çeviride yabancılaştırma örnekleri

Kendimize ait olmayan ve tam olarak anlayamadığımız anlamları anlama ufkumuza getirerek, kendimizi bu diğer ufuklara maruz bırakır ve kendi sınırlarımızdan bir şeyi aşarız. Tanıdık olanın sınırlarını aşarak kendimizi başkalarının dünyasına, diğer insanların dünyasına, diğer fikirlere, dünyadaki diğer yaşama ve hareket şekillerine açıyoruz. Dışarıya doğru olan yolculukta, sadece dünya hakkında bir şeyler değil, aynı zamanda onun içindeki kendi yerimiz hakkında da bir şeyler anlamaya başladık.

Bu döngüsel yorumbilim yoluyla, benlikten ötekine ve tekrar geri dönüş yolculuğunun amacı kendini anlamaya varmaktır. Bu nedenle düşünme, varoluşumuz için kritiktir, çünkü yalnızca, varoluşun etkinliğini ilk etapta kavradığımız diğer insanların gizemleriyle aktif, eleştirel bir ilişki yoluyla olur. Yorumbilim dilinde, benliğe ancak hermenötik dolambaçlı yolda, mesafeli olma gerçeği ve sahiplenme süreci yoluyla ulaşırız.

Bu nedenle yorumlama, dünyayla etkileşimde bulunduğumuz ve dünyayı yarattığımız araçlardan çok daha fazlasıdır.

Her sosyal aktörün dünyayı anlamlandırdığı yorum yoluyla ve kendimizi anlamaya çalıştığımız şey yaşam ifadelerimizdir, çünkü anlama arzusu temel bir insan dürtüsüdür. İnsan varoluşunun kilit bir boyutudur.

Çevirmenin, yaklaşmaya çalıştığı metinlerin tam olarak anlaşılmasını engelleyen yorumunun olasılığıysa, o zaman bize sadece çevirinin yanılabilirliğini değil, aynı zamanda yorum nesnelerimizin yorumlama karşısında gösterdiği dirençtir.

Kesin olarak, “mükemmel” bir çeviri olasılığı sonsuza kadar askıya alındığı için, yarattığı sorunlara çözüm sunan, uzaklaşmadan sorumlu çevirinin yorumlama mekaniğidir. Her çeviri, arkasındaki çevirmenin öznelliğine bağlıysa, hermenötik bir tahmin o zaman hiçbir çeviri nihai olamaz.

Dirençli bir örtü her zaman çevirmeni ve çeviri için metni ayıracaktır. Yorumlamanın tahmin çalışması bize algılama kapasitemizin yanılabilirliğini hatırlattığı için, doğrudan algılama yoluyla dünya hakkında ne anlayabileceğimize dair yargılamayı askıya alıyoruz.

Bir ideoloji eleştirisine doğru ilk adım olan, dünyada anlamayı varsayabileceğimiz kesinliğe bu direniştir, çünkü bu, hermenötik şüphe ve ancak yanılmış olabileceğimiz gerçeğini varsayabileceğimiz gerçeğidir.

Demek ki Hermeneutik, anlayışın arayışı ve diyalektik olarak karşılık gelmenin kazanımı için ontolojiden çok anlamakla ilgilidir. Yolculuğumuzda dönüştürüldüğümüzü, zenginleştiğimizi ve genişlediğimizi bulduğumuz, bilgimizi başkalarının bilgisi bağlamına yerleştirmek, yalnızca kendimizin dışına adım atmaktır. Hermeneutik, metnin sahiplenilmesinde kendimizi yerinden ettiğimizi öğretir. Kendimizi yerinden ederek, dünyayı inşa etmeye çalıştığımız kesinlikten bir şeyi kaldırarak eleştiriye doğru ilk adımları atıyoruz.

Çevremizdeki dünyanın metinleri ve insan eylemleri dışında dünyayı doğrudan anlamıyorsak, kültürel çeviriyi yalnızca kim olduğumuz ve ne bildiğimiz hakkında bir şeyler öğrenmek için kullanmalıyız. 

Thomas Hobbes, Leviathan’da eski Yunanca aforizmasını, Latince’ye nosce teipsum olarak çevrilen “kendini bil”, “kendini oku” olarak çevirmiştir. Yorumbilim dilinde, bu buyruk daha döngüsel terimlerle daha iyi ifade edilebilir: ‘başkalarını oku, kendini oku, kendini bil.

Kültürel çevirinin dirençli amaçlar için işlevsel hale getirilmesinden önce, sadece tartışmayı teşvik etmek, hicivlemek, parodi yapmak, alay etmek, direnmek veya başka bir şekilde karşı çıkmak için değil, çevremizdeki dünyanın fenomenleriyle düşünceli ve düşünceli bir ilişki içine girmeliyiz. 

Kültürel çeviri için çıkarılacak ders, sadece çevirmenin yorum nesnesinden uzaklaşmasının, belirli bir dönüştürücü boyutun her zaman bol olacağı anlamına gelmesidir; hatta bu dönüştürücü boyutun siyasi, dirençli veya muhalif nedenlerle kullanılabileceğidir.

Bu, nerede durduğumuzla ilgili bir şeyler öğrenmek, kendimize dünyada özgürleşmenin elde edilemeyeceği bir konum bulmak için tercüme etmemiz gerektiğidir. Bu, ideoloji eleştirisine doğru ilk adım ve mutlak bilgideki son sözdür.

tercuman tercuman

Biyografinin Tamamını Gör