Dil Yapısı – Çeviri Disiplini – Çeviri Araştırmalar – Çeviribilim – Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

Dil Yapısı

Leopardi, Shakespeare’i okudu ve taklit etti. Monte Nevoso Prensi, barbar temaslar sayesinde, ister bilinçli olarak, ister basılı sayfalardan görsel uyarıcı yoluyla veya sadece Wagner ve Browning’in varlığından haberdar olduğu için benzersiz çağdaş konumunu inşa edebildi.

Barbarlıktan nefret eden, teutonizm, nihai Britanyalıların varlığından asla bahsetmeyen, herhangi bir toplum ya da çevre tarafından kuşatılmamış, tek başına, yüzeysel olarak eksantrik, ancak şaşırtıcı derecede sağlam bir değerler, değerler standardıyla, yani göreceli olarak Flub-dub ve “aksiyon” un büyük bir kısmının aksine, birkaç mükemmel yazıya değer.

Şimdiye kadar bir şehri ele geçiren ya da diplomatik saçmalığı makineli tüfekler noktasında tutan tek yaşayan yazar, bir grup nevrastenik beceriksizden ya da işlerinden asla vazgeçmemiş yazarlardan daha fazla otorite ile konuşabilecek bir konumdadır. bilim adamları ve halk tarafından eyleme geçemeyeceği varsayılıyor ya da var. Yaşaması ve yaşamayı öğrenmesi yetmiş yıl almış diğer ciddi karakterler gibi, o da yaşadığı (veya yazdığı) dönemlerden geçmiştir, tam olarak “daha ​​az hünerli” dememeli, ancak daha az kanıtlanabilir.

Bu dönem “nel mezzo”, “selva oscura” nın bu pasajı, insanları farklı şekillerde ele alıyor, o kadar farklı ki, bu karşılaştırmanın, dikkati analojiye odaklamaktan çok karşılaştırıcıya alay etme olasılığı daha yüksektir.

Çoğu durumda, tam insan “çok ümit verici bir başlangıç” yapar ve sonra on yıl boyunca ya da yirmi ya da otuz (çapraz başvuru Henry James’in orta dönemi) bitene kadar, bir tür gösteri ile biter ya da bocalar ya da bocalar görünür. 

On sekiz yıl önce Guido’yu “tercüme ettiğimde” Guido’yu hiç görmedim. Rossetti’nin, bazı yerlerde orijinali iyileştiren (veya en azından zenginleştiren) Vita Nuova’nın dikkate değer bir çevirisini yaptığını gördüm; şüphesiz o belirli bir iş için “gönderilen” veya “seçilmiş” adam olduğu ve Guido’da ondan kaçan veya çevirilerinde bulunmayan bir şey olduğunu. Bir sağlamlık, bir erkeklik. Büyük bir hevesim vardı (tamamen haklıydı), ama dış sınırları net bir şekilde görmedim.

Dilin anatomik yapısı
Dilin yapısı ve Hastalıkları
Dil nasıl bir yapıya sahiptir
Dilin Yapısı ve Görevleri
Dil Nedir
Dilin Yapısı ve özellikleri
Dilin alt yapısı
İnsan dili yapısı

Algım Guido’nun İtalyancasıyla karıştırılmamıştı, o zamanlar okumak benim için zordu. Viktorya dili beni şaşırttı. Olmasaydım, muhtemelen bu işi hiç yapamazdım. Önümdeki tek problemin içerdiği çok büyük problem çeşitliliğini görmeliydim.

Sonelerde donuk noktalar görmediğimi kastetmiyorum. Rossetti’nin en iyi sonelerin çoğunu aldığını, sadece Rossetti’nin çevirilerini alıp boşlukları doldurarak Guido’nun tam bir baskısını yapamayacağını gördüm, bu çok kasvetli bir iş olurdu. Rossetti’nin daha iyi İngilizce şiirleri yaptığını görmeme rağmen, muhtemelen orijinalin yönüne daha fazla yapışarak (kasıtlı olarak) yapacaktım.

İtalyanca konusunda bilgisiz okuyucunun, melodik orijinalin ne anlama geldiğini görebilmesi için, nesir tercümesini sadece kast ederek başladım. Bununla birlikte, her 300.000 kişiden birden fazlasının, yabancı bir dili kendi sesine okuyacak, hatta yabancı melodinin başyapıtları olduğu bilinen bir şeyi okuyacak sabrına veya zekasına sahip olduğunu varsaymak bir yanılsamadır. o melodinin niteliklerini öğrenin ya da kişinin kendisinin nerede yetersiz kaldığını görün.

Beni şaşırtan şey İtalyanca değil, kendi mevcut kelime dağarcığımdaki tortu olan ölü İngilizce kabuğuydu – umalım ki birkaç yıl sonra kurtulabiliyorum. Bu tür şeylerin etrafından dolaşamazsınız. Birinin sanatıyla ilgili eğitim alması altı veya sekiz yıl, bu eğitimden kurtulmak da on yıl alır.

Hiç kimse İngilizce öğrenemez, sadece bir dizi İngilizce öğrenebilir. Rossetti kendi dilini yaptı. 1910’da bir dil yapmamıştım, kullanılacak bir dili değil, düşünmek için bir dili kastetmiştim.

Aptal, flapdoodle veya Tennysons olsalar bile, öncül yazarların dilsel icatlarını görmezden gelmek aptalca. Bazen bu dilleri ve icatları sıralamak ve ne ve neden olduklarını bilmek tavsiye edilir.

Elizabeth’lilerden Keats, daha büyük bir Elizabeth’liler setinden ve karışık bir çantadan (Yunanlılar, und so weiter) Swinburne, Sheets’ten Rossetti, Kelly ve Co. artı ilk İtalyanlar (yazılı ve boyanmış); ve diğerleri, Kral Wenceslas, baladlar ve ilahiler dahildir.

Guido’nun ilk versiyonlarımın Dante Gabriel ve Algernon’da batak olduğunu söyleyerek, olası bir okuyucuyu caydırmayayım veya kimsenin saf zevkini bozmayayım. Doğru, ama sessizce geçelim. Rossetti ve benim raydan çıktığımız yerde, İtalyanca bir sonenin karşılığı olarak bir İngiliz sonesi almaktı. Kafiye şemasındaki hafif farkı görmezden gelmeyi kastetmiyorum.

Hata “oldukça doğaldır”, çok az hata “doğal değildir”. Rime çok önemli görünüyor. Kireçleri iyi bir soneden çıkarın ve boşluk oluşur. Ve bazı İtalyan sonelerinin hareketlerinin yanı sıra, bazı İngilizce sonelerdeki hareketlere çok benziyor. Kadınsı kafiye, bariz nedenlerden ötürü tahtadan geçer. Provençal’da, yönetim kurulu tarafından oldukça sık gitmişti. Fransızlar onu 50/50 kullanmakla ilgili bir dini yasa çıkardı.

Kötü bir benzetme olarak, “Sir Joshua” veya Sir Frederick Leighton tarafından “yağlara” çevrilmiş “bir Giotto veya Simone Martini freskini hayal edin. Bir şey kaybolur, bir şey biraz denatüre olur.

Bununla birlikte, Holbein tarafından değil, Cimabue kadar resim yapamayan Holbein çağdaşlarından biri tarafından yapılmış bir Cimabue’umuz olduğunu varsayalım.

Analojinin yanlış olmasının yaklaşık yedi nedeni ve tersine çevrildiğini düşünmek için altı neden daha var, ancak okuyucunun zihnini “Elizabeth” in İngilizcesi ve İngiliz şarkıcı kuşlar bahçesiyle ilgili önyargılı kavramlardan kurtarmaya hizmet edebilir.

(Breton, Peder Gustave’nin yalnızca “l’impression de la couleur jaune” vermeye çalıştığını duyduğu için Flaubert’i affeder. Dr. Schelling, Shakespeare gününün İtalyan İngilizcesi hakkında konferans verdi. 1596’da basılan unutulmuş Bologna tarihinde birbiri ardına on sayfa arayla iki Shakespeare grafiği buluyorum.

Seyahat eden İtalyan tiyatro topluluklarının, commedia dell ‘arte’nin, vb. Etkilerini duyduk. Erken İtalyancayı İngilizceye çevirmeye çalıştığınızda, Viktorya dönemi tarafından tıkanmadan, sone saplantısından kurtulmuş, ancak sadece şarkı söylemeye ve şarkı söylemeye çalıştığınızda ne olur? İtalyancadaki donuk kısımları veya anlamadığınız kısımları dışarıda bırakın.

İlk İtalyan çalışmalarının bir değerini koruyoruz, konsol; ve biz bir tane daha kaybediyoruz, bu özgül ağırlık. Ve eğer bunu fark edersek, erken İtalyanca, “Bologna’dan çıkan felsefe okulu” ile Elizabeth dönemi liriği arasındaki kök farkına düşeriz. Çünkü bu iki beyitte ve bu soneye saldırırken, yirmi yıllık girişimim boyunca körü körüne taşımak zorunda olduğum şevki ve yoğunluğu bıraktım.

Ve bence eğer biri şimdi yatarsa ​​ya da çoğunlukla o zaman (geniş günlerde) belirli bir duygu ifadesini önemsediğini varsayarsak, dogmatik bir ifade, önemli olduğu birinin ciddiyetiyle yapılan biri kafada, biri kalpte, biri muhtemelen karnında ya da akciğerlerinde ya da Platon ya da Galen’in bulunduğu her yerde üç ruh; eğer animasyon hala nefes ise, durmuş kalp ölü bir kalp ise ve hepsi ciddiyse, Herrick için olduğundan çok daha ciddiyse, hayali araştırmacı Elizabeth tarzlarının nasıl ortaya çıktığını aşağı yukarı görecektir.