BİN BİR GECE TERCÜMESİ – Çeviri Disiplini – Çeviri Araştırmalar – Çeviribilim – Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

BİN BİR GECE TERCÜMESİ

1872’de Trieste’de, nemli heykelleri ve yetersiz hijyenik tesislerin bulunduğu bir sarayda, yüzünde bir Afrika yara izi olan bir beyefendi – İngiliz konsolosu Yüzbaşı Richard Francis Burton – Quitab alif laila ua laila’nın ünlü bir çevirisine başladı. Roumiler, The Thousand and One Nights adlı başlıktan anlar.

Çalışmasının gizli amaçlarından biri, İngiltere’de geniş bir sözlüğü derleyen ve Burton tarafından yok edilmeden çok önce ölen başka bir beyefendinin (aynı zamanda hava şartlarında dövülmüş ve koyu Mağribi sakallı) imha edilmesiydi. Bu beyefendi, The Thousand and One Nights’ın Galland’ın bir versiyonunun yerini almış son derece titiz bir versiyonunun yazarı olan Oryantalist Edward Lane’di. Lane, Galland’a karşı, Burton Lane’e karşı tercüme edilmiştir; Burton’ı anlamak için bu düşman hanedanı anlamalıyız.

Kurucu ile başlayacağım. Bilindiği gibi Jean Antoine Galland, İstanbul’dan gayretli bir sikke koleksiyonu, kahvenin yayılması üzerine bir monografi, Arapça Geceler’in bir nüshası ve hafızasından daha az esinlenmemiş ek bir Maronit ile geri dönen bir Fransız Arapçıydı. 

Adını unutmak istemediğim bu muğlak danışmana: Hanna’ydı, aslına göre bilinmeyen bazı temel masallara borçlu olduğumuzu söylüyorlar: Alaaddin’in hikayeleri; Kırk Haramiler; Prens Ahmed ve Peri-Banu; Uyuyan ve Uyan Ebu el-Hasan; Halife Harun al-Rashid’in gece macerası; küçük kız kardeşlerini kıskanan iki kız kardeş.

Bu isimlerin tek başına bile geçmesi, Galland’ın zamanın vazgeçilmez kılacağı ve gelecek çevirmenlerin -düşmanlarının- göz ardı edemeyeceği hikayeleri içeren kanonu oluşturduğunu fazlasıyla gösteriyor.

Başka bir gerçek de inkar edilemez. Coleridge, Thomas De Quincey, Stendhal, Tennyson, Edgar Allan Poe, Newman’ın The Thousand and One Nights adlı eserinin en ünlü ve anlamlı encomiumları Galland’ın çevirisinin okuyucularıdır. İki yüz yıl on daha iyi çeviri geçti, ancak Avrupa ya da Amerika’da Binbir Gece’yi düşünen adam, her zaman bu ilk çeviriyi düşünüyor.

Binbir Gece Masalları PDF
Binbir Gece Masalları Oku Kısa
Binbir Gece Masalları içindeki hikâyeleri
Binbir Gece Masalları Alfa
Binbir Gece Masalları içindeki masallar
Binbir Gece Masalları orjinal çeviri
Binbir Gece Masalları kime ait
Binbir Gece Masalları hangi millete aittir

İspanyolca milyunanochesco [bin ve bir gece-esque] milyunanochero sıfatı çok Arjantinlidir, milyunanocturno aşırı varyantının Burton veya Mardrus’un küstahça müstehcenlikleriyle hiçbir ilgisi yoktur ve her şeyin Antoine Galland’ın bijoux ve büyücüleriyle ilgisi vardır.

Galland’ın versiyonu, hepsi içinde en kötü yazılmış, en az sadık ve en zayıf olanıdır, ancak en çok okunan versiyondu. Onunla yakınlaşanlar mutluluk ve şaşkınlık yaşadılar. Şimdi bize tutumlu görünen oryantalizmi, beş perdede öfkelenen ve trajediler besteleyen erkekler için göz kamaştırıcıydı.

1707’den 1717’ye kadar sayısız okunan ve Hintçe ve Arapça da dahil olmak üzere çeşitli dillere aktarılan on iki mükemmel cilt çıktı. Biz, onların yirminci yüzyılın çağdışı okurları olarak, onlarda sadece on sekizinci yüzyılın iğrenç tadı algılıyoruz, iki yüz yıl önce onların yenilikleri ve ihtişamları olan Doğu’nun buharlaşan aromasını değildir.

Galland en azından bu ayrılıktan hiç kimse sorumlu değil. Bazen, dildeki değişimler ona karşı çıkıyor. The Thousand and One Nights’ın Almanca çevirisinin önsözünde, Doctor Weil, affedilemez Galland tüccarlarının, hikayenin onları çölü geçmeye mecbur bıraktığı her seferinde “hurma dolu bir valiz” ile donattığını kaydetti. 1710’da tek başına tarihlerden söz edilmesinin bir valizin görüntüsünü silmeye yettiği iddia edilebilir, ancak bu gereksizdir: o halde valiz, heybenin bir alt türü idi.

Başka saldırılar da oldu. 1921’deki Morceaux choisis’inde hayatta kalan şaşkın bir panegirikte André Gide, Antoine Galland’ın lisanslarını küçümser, (itibarını tamamen aşan bir samimiyetle) fin de siècle olan Mardrus’un gerçekliği fikrini daha da iyi siler. 

Galland’ın sağduyuları, ahlaktan değil edepten esinlenen kibarlıktır. Geceleri’nin üçüncü sayfasından birkaç satırı kopyaladım: “Il alla droit à l’appartement de cette princesse, qui, ne s’attendant pas à le revoir, avait reçu dans son lit un des derniers officiers de sa maison” [Onu bir daha görmeyi beklemeyen, hanesinin en alçak hizmetkarlarından birini yatağına kabul eden prensesin odasına doğrudan gitti.]

Burton, bu belirsiz subayı somutlaştırıyor: “tiksindirici bir yönü olan ve mutfak yağı ve kiri ile kirlenen siyah bir aşçı.” Her biri kendi yolunda çarpıtıyor: Orijinal, Galland’den daha az törensel ve Burton’dan daha az yağlı. (Edebiyatın etkileri: Galland’ın ölçülü düzyazısında, “recevoir dans oğlum yaktı” nın acımasız bir yüzüğü var.)

Antoine Galland’ın ölümünden doksan yıl sonra, Geceler’in alternatif tercümanı doğar: Edward Lane. Biyografi yazarları, onun bir Hereford ön bükümü olan Dr. Theophilus Lane’in oğlu olduğunu asla tekrar etmekte başarısız oldular. Bu üretken veri (ve onun uyandırdığı korkunç kutsal inek formu) ihtiyacımız olan tek şey olabilir.

Arabized Lane Kahire’de çalışkan beş yıl yaşadı, “neredeyse sadece Müslümanlar arasında, kendi dillerini konuşuyor ve dinliyor, adetlerine büyük bir özenle uyuyor ve hepsi tarafından eşit kabul ediliyor. Yine de ne yüksek Mısır geceleri ne de kakule tohumu ile siyah ve zengin kahve ne de Hukuk Doktorları ile sık sık edebi tartışmalar, saygıdeğer muslin türban, ne de parmaklarıyla yenen yemekler ona İngiliz suskunluğunu, hassas merkezi yalnızlığı unutturmadı. dünyanın efendileri. Sonuç olarak, Gece’nin son derece bilgili versiyonu yalnızca bir kaçınma ansiklopedisidir (veya öyle görünüyor).

Orijinal, profesyonel olarak müstehcen değildir; Galland, ara sıra ortaya çıkan tembellikleri düzeltir çünkü onların tadı kötü olduğuna inanır. Lane onları arar ve onlara bir sorgulayıcı gibi zulmeder. Onun doğruluğu sessizlikle hiçbir anlaşma yapmaz: Sıkışık bir tamamlayıcı ciltte panik içinde notalardan oluşan bir koroyu tercih eder.