Tercümanlık Eğitimi Neler İçerir? (32) – Bir “Tercüman Seviyesi” ve Zamanın Sınırlandırılması – Tercümanlar Neler Yapar? – Tercüme Yaptırma – Tercüme Fiyatları – Tercüme Danışmanlık

Bir “Tercüman Seviyesi” ve Zamanın Sınırlandırılması

Bu yazı dizisi örneklemeler üzerinden ilerlediği için önceki yazılarımızda verilen örnekleri inceleyebilirsiniz, böylece bağlamı daha iyi kavrayabilirsiniz.

Katılımcıların profesyonel tercümanı algılamasında anadili konuşmacı modelinin rolü, katılımcıların tercümanlık alanında dil öğrenmenin doğası hakkındaki değişen görüşleri nedeniyle daha önce düşünülenden öğrenilecek  daha da karmaşık hale geldi.(özellikle çeşitli alanlarda teknik sözlük) Bu, katılımcıların tercüman olabilmek için dil hedeflerini gerçekleştirmek zorunda kaldıkları zamanla meşgul olmaları nedeniyle karmaşık bir hal aldı (özellikle, derece kursunun üç yılına odaklanma). Şimdi bu alanları öğrenci anlatıları üzerinden inceliyoruz.

İkinci grup röportajında ​​Matteo, tercüman olmak için çalışmaya başladığından beri dil öğrenme konseptinin nasıl değiştiğini anlatıyor.

 Seviye 1: Anlatı Etkinliğinde Karakterlerin Konumlandırılması

Matteo anlatısını “Yabancı dilleri seviyorum”, “I: tercüman olmak istiyorum” ile tanıtıyor. Bu, görüşme bağlamında mevcut halini tanıtır ve onu tercüman olma amacını gerçekleştirmeye kararlı olarak konumlandırır. Bununla birlikte, son cümlesi, ‘Bunun daha önce hayal ettiğimden daha zor olduğunu biliyorum’ , geçmiş benliğini (geçmişte ‘hayal edilen’ basit biçimiyle indekslenmiş) tanıtır ve tercüman olmanın ne kadar zor olduğunu artık biliyor,  o zaman tüm bunları  düşündükleriyle karşılaştırır.

 O halde iki karakter vardır: Matteo’nun kurumdaki benliği ve oraya gelmeden önceki eski kurum öncesi benliği. İlk ifadeler dizisi, ‘yabancı dilleri’ bir tercüman olmakla ilgili olarak birincil olarak bağlamsallaştırır ve tercüman olmanın ne kadar zor olduğuna göre olduklarını öne sürer.

Matteo’nun ikinci dönüşünde, kişisel olmayan ‘siz’ formu seçimi, ‘bir yabancı dil bildiğinizi düşünüyorsunuz’ (5–6. Satırlar) kurumdaki (kendisi de dahil) tüm öğrencileri indeksler ve hepsini paylaşıyor olarak konumlandırır.

Matteo’nun eski kurum öncesi karakteri, İngilizceyi tercüman olacak kadar iyi bildiğini düşünerek bilgisiz olarak konumlandırılmış, ancak kurumsal karakteri (röportajda konuşurken) şu anda, özellikle de ‘ yorumlamaya gelir (..) bu tamamen farklı bir şeydir. Matteo’nun “hiç konuşamayacağı” şeklindeki sonraki iddiası (“yapamam” ifadesinin vurgulanarak tekrarlanmasıyla), kurumsal karakterini bu yeni edinilen bilgiyle bariz bir şekilde tedirgin olarak konumlandırıyor.

Bu, hiç konuşamayacağına dair abartılı bir iddiayla işaret edilir; bu, kurum için giriş gereklilikleri B2 seviyesinde belirlendiğinden ve Matteo’nun mülakat boyunca İngilizce performansı sergilemesinden kaynaklıdır. Matteo’nun son ifadesi, tercüman-öğrenciyi (yine kişisel olmayan ‘siz’ tarafından indekslenmiş) dil hakkında daha fazla ‘bilgi’  gerektirecek şekilde konumlandırırken, dilin farklı olmasıyla ilgili ne demek istediğini açıklığa kavuşturur. 

Seviye 2: Anlatı Anlatma Etkinliğinde Konumlandırma

Anlatı, Silvia’nın artık profesyonel bir tercüman olmayı isteme konusundaki ifade edilen şüpheleri hakkındaki konuşmanın içine gömülüdür. Daha önceki bire bir görüşmesinde ortaya çıkan dil öğrenimine yönelik ‘tutku’ kavramını tanıtmıştım ve bu tutkunun bir şekilde azalabileceğini öne sürerek, dil tutkusu ile olma tutkusu arasında bir paralellik kurmuştum. Bir tercüman. Gruba tutkularını sorduğumda, Matteo tutkusunun aynı olduğunu, ancak düz, monoton bir sesle, tam tersini önerdiğini söylüyor.

Daha sonra, “kulağa çok hevesli” gelmediğini söyleyerek ona meydan okudum ve onu gruba gerçeği söylemiyormuş gibi konumlandırdım. Bu zorluğa tepki olarak Matteo, “dil” hakkında algılanan bilgi eksikliğini görünürdeki heves eksikliğinin bir nedeni olarak konumlandıran anlatıyı tanıttı.

Anlatım etkinliğinde “neden? sorum yine Matteo’ya meydan okuyor. Kendimi Matteo’nun dil öğrenmenin tercüman öğrenciler için daha zor olduğu iddiasına kuşkuyla yaklaşıyorum. Matteo’nun uzun duraklaması, ilk talebini onaylamanın en iyi yolunu değerlendirmekte olduğunu gösteriyor. ‘Bir yabancı dil bildiğinizi düşündüğünüzde’ kişisel olmayan ‘siz’ biçimini seçmesi, odağı kişisel sorunları olduğu için kendisinden uzaklaştırır. Daha sonra Matteo’nun ‘ben’ kullanımına dönmesi, ‘Hiç konuşamıyorum’da,  onu yalnızca kendisi için değil,‘ tüm ’öğrenciler için ortak olan baskılara maruz bırakıyor olmalıdır.

Bu anlatıya daha geniş söylemler ile ilgili olarak bakmadan önce, Matteo’nunkilerle ilgili (bunları birinci ve ikinci seviyelerde analiz ederek) başka iki anlatı sunuyorum. O halde, potansiyel söylemler hakkındaki son gözlemlerim üç anlatıya da dayanıyor.

Bir “Tercüman Seviyesi” ve Sürenin Sınırlandırılması: Rosa’nın Hikayesi

Rosa ikinci bire bir röportajında ​​da bana dil öğrenmeyi nasıl farklı bir şekilde görmeye başladığını ve kuruma geldiğinden beri dil öğrenme hedeflerini nasıl değiştirdiğini anlatıyor.

Seviye 1: Anlatı Etkinliğinde Karakterlerin Konumlandırılması

Daha önce Matteo gibi, Rosa bu anlatıda iki karakter tanıtıyor. İlk karakter Rosa’nın geçmişte kurum öncesi benliğidir (‘bu üniversiteye gelmeden önce), 3-4 dil öğrenmeye çalışıyor ve diğer karakter röportajdaki Rosa’nın kurumsal benliğidir.

Tercüman olmak için kurumda bu dilleri öğrenmeye çalışarak (şimdiki sürekli zaman kullanılarak indekslenmiştir, ‘Şimdi çalışıyorum’) yeni diller ve yetenekler keşfedebilmiş, hayatını çok farklı konumlandırabilmiştir. Rosa’nın eski kurum öncesi karakteri, bir tercüman-öğrenci için dil öğrenmenin ne kadar farklı olduğunun farkında değil olarak konumlandırılmıştır. Kendini daha önce ‘normal şeyleri’ nasıl söyleyeceğini (yani merhaba derken) öğrenirken konumlandırırken, kurumsal karakteri ‘her konuyu’ öğrenmek ve ‘her şeyi bilmek’ olarak konumlandırılmıştır. Ama durum bundan ibaret değildir elbette. Tercümanlık “arabuluculuk’ yapmak, anlamına gelir. Bir tercüman için dil öğrenmenin daha karmaşık ve zor olduğunun farkına varan kurumsal karakterinin konumlandırılması, Rosa’nın yeterli zamana sahip olmama endişesini vurgular.

Kişisel olmayan “siz” formunun zıt kullanımı ile kişisel “Ben” formu Rosa (Matteo gibi) tüm öğrencileri etkileyen baskılara maruz kalıyor. “Zamanın yok” da “senin” ifadesinin kullanılması, tüm öğrencileri önceden beklenenden daha fazla dil öğrenmek için zamanın baskısıyla uğraşmak zorunda bırakıyor, oysa “Ben her zaman Zamanla ilgili problem yaşamak, Rosa’nın kendi karakterini bunu kişisel olarak deneyimlediği şeklinde konumlandırıyor, ancak daha geniş öğrenci nüfusu gibi o da aynı hatalara yenik düşmüştür.  Rosa’nın sonraki konuşma bölümünde “zaman” kelimesini tekrar etmesi, aynı zamanda onun bir tatmin edici düzeyde dil performansı olduğunu gösterir.