Tercümanlık Eğitimi Neler İçerir? (26) –Tercüman ve “Stres” Yaşamı: Öğretmen Söylemleri – Tercümanlar Neler Yapar? – Tercüme Yaptırma – Tercüme Fiyatları – Tercüme Danışmanlık

Tercüman ve “Stres” Yaşamı: Öğretmen Söylemleri

Moscato’nun, Matteo’nun anlatısıyla ortaya attığı, bir tercümanın mesleki yaşamının temelde “stres” den biri olduğu iddiası, verilerdeki diğer katılımcıların anlatılarının çoğunda (bu bölümde sunduğum) yineleniyor. Bununla birlikte, bu iddiayı bir Söylem olarak adlandırmak (Gee’nin kelime anlamında), bir öğretmenin bakış açısından yaptığı gibi, öznelliğini ihmal ediyor gibi görünmektedir. Yine de, bu söylemin önemi veriler boyunca görülebilir. Bu bölümde daha sonra öğrenci anlatılarındaki rezonansına örnekler veriyorum ve belirli öğretmen söylemlerinin gelecekteki meslekler hakkındaki algıları şekillendirmede neden öne çıkabileceğine dair bir iddiada bulunuyoruz.

Rosa, Moscato’nun sosyal karakterini aşırı derecede olumsuz olarak konumlandırarak (bkz. Mezhepler 8.2 –8.2.3), Matteo’nun anlatısında Moscato’nun öne sürdüğü iddiaya karşı çıksa da, ikinci bire bir röportajında, onu kendisi çağırıyor gibi görünüyor. Rosa, artık üst düzey bir tercüman olarak çalışmak istemediğini (BM gibi kurumlarda çalışıyor) ve ona neden şu şekilde yanıt verdiğini sorduğumda söyledi.

Bu anlatıdaki karakterinin, Birleşmiş Milletler’de çalışmak istememesi, açıklayıcı bir cümle kullanarak (Moscato anlatısında Matteo’nun kendi iddiasını yansıtan) “çok stresli” olduğu ve böylece kendisini onunla aynı hizaya getirdiği şeklinde tanımlanıyor.

Nitekim Rosa’ya tercüman olma konusundaki fikrini neden değiştirdiğini sorduğumda, Moscato karakterini yeniden tanıtıyor ve öğretmeni değişiklikten sorumlu olarak konumlandırıyor. Rosa’nın aktarılan konuşmayı kullanması, Matteo ile birlikte oluşturduğu daha önceki anlatısını hatırlatıyor; burada öğretmen, öğrencilere tercümanın “çok: stresli” olduğunu söylediği şeklinde tanımlanıyor. Bununla birlikte, önceki anlatımda bu bildirilen konuşma öğretmenin iddiasını zayıflatmak için kullanılmışsa (genel olarak olumsuz bir sosyal karakterin temsilcisi olarak konumlandırılmış), burada bunu doğru gibi pekiştiriyor gibi görünüyor.

Anlatma etkinliğinde kendimi kurumsal bir temsilci olarak konumlandırıyorum ve Rosa’dan (önceki bire bir röportajında ​​ifade ettiği) üst düzey bir tercüman olma kararını şimdi açıklamasını rica ediyorum. Bu soru, Rosa’yı önceki konumuyla çelişen ve tutarsız olan yeni bir pozisyon almakla suçlamak olarak da görülebilir. Rosa’nın cevabı daha sonra öğretmenin kurumsal karakterini tanıtmak, ‘alman öğretmeni’ (Moscato), onu Rosa’nın fikir değişikliğinin nedeni olarak konumlandırmak ve yorumlamanın stresli olduğu konusundaki konuşmasıdır. Rosa’nın son cümlesi, onu (Matteo’nun aksine) “böyle bir hayat yaşayacak” bir tip olarak konumlandırmıyor.

Silvia’nın ikinci bire bir röportajında ​​bana artık tercüman olmak isteyip istemediğinden de emin olmadığını söyledi. Ona fikrini neyin değiştirdiğini soruyorum, önceki konuşmasının (ilk bire bir röportajında) onun “bir hayali” olduğunun altını çiziyorum. Silvia, tercüman olmanın alternatiflerini düşünmesinde etkili olan ilk dönem boyunca tanıştığı tüm yeni insanlardan bahsediyor. Hayatının daha “karmaşık” göründüğünü söylediğimde, daha farklı yanıt veriyor:

‘Hayatın’ Silvia için daha karmaşık hale geldiğine dair önerim (1-2. Satırlar) onun tarafından onaylanmış ve özellikle onun tercüman olmasına yöneliktir (3. satır). Silvia, kendisini bir tercüman olarak konumlandırdığı ve bu nedenle bu noktaya gelmenin nasıl “oldukça karmaşık” olduğu konusunda yorum yapabilecek bir konumda olduğu, varsayımsal bir anlatı sunuyor (3. satır). Daha sonra, “bu hedefe ulaşma” düşüncesini “çok fazla stres” bırakmak olarak tanımlamaya devam ediyor (4-5. Satırlar). Silvia, anlatı anlatma olayında, kendisinden daha çok “zevk almak” (6. satır) ve bir tercüman olma düşüncesinin “stresi” nden kaçınmak istiyor olarak kendini konumlandırıyor.

Bu, şimdiye konsantre olma ve hayata “her seferinde bir adım” atma ihtiyacı olarak sunulmuştur. “Hayat daha karmaşık hale geldi” yorumum, Silvia’yı hayatta ne yapmak istediği konusunda kafası karışık olarak konumlandırıyor. Silvia’nın ‘tercüman olmak oldukça karmaşıktır’ şeklindeki doğrulaması, bir otorite pozisyonu alarak konumlandırmaya meydan okuyor, bana bir tercüman olmak için ne gerektiğini bildiğini ve hayatındaki karmaşıklığı çalışmaların doğasıyla eşitlediğini söylüyor. o üstlendi. Silvia, karakterini zorlukların tam olarak farkında olarak konumlandırarak ve genel olarak yaşam hakkında felsefi bir duruş sergileyerek (yani hayatı olduğu gibi almak, daha keyifli bir yaşam anlamına gelir) artık tercüman olmama kararını daha da güçlendiriyor.

Tercümanın hayatının esasen stresle ilgili olduğu iddiası Silvia tarafından ileri sürülür, ancak aynı zamanda sınırlarını bir olmak için çalışma sürecini de içerecek şekilde genişletmiştir.

İkinci bire bir röportajında ​​Matteo, tercümanların hayatlarının stresle dolu olduğu iddiasını, çalışmalarının doğasını da içerecek şekilde genişletmiş görünüyor.

O zamanlar Silvia’ya benzer bir şekilde, Matteo şu anda bir tercüman olmanın gelecekteki hedefine çok fazla odaklanmış gibi görünmüyor, ancak ‘sadece bunu kolaylaştırmaya yarar.Bu sermaye, söyleminin bazı katılımcılarım için somut ve ağırlığa sahip olmasının önemli bir nedeni olabilir. Son bölümümde Bourdieu’ya ve sembolik sermayenin, katılımcılarımın profesyonel tercüman hakkındaki görüşlerini şekillendirmek için daha küçük (büyük harf D dışındaki) söylemlerin gücünü nasıl açıklayabileceğine daha yakından bakıyorum. Hem Silvia hem de Matteo, tercüman olmanın asıl son işi ne olursa olsun, tercüman olmak için yapılan asıl ‘çalışma’ kendi içinde stresli görüldüğünden, mevcut çalışmalarına odaklanmaya ilgi duyuyorlar.

Silvia gibi, Matteo da Moscato’nun, tercüman olmanın stresli olduğu, tercüman olmak için çalışmanın stresli olduğu iddiasının odak noktasını değiştirdi. İddiayla ilgili bu varyasyona verdikleri ortak yanıt (kendim veya Moscato tarafından değil onlar tarafından ortaya atılmıştır) geleceğe değil şimdiye odaklanmaktır.

Bununla birlikte, Moscato’nun söyleminin katılımcılarımdan bazıları üzerinde, ara-arkadaşın hayatını bir stres olarak anlama şeklini belirlerken neden bu kadar belirgin bir etkiye sahip olduğu sorusu ortaya çıkıyor. Bunu anlamanın bir yolu, katılımcıların onu bir tercüman olarak mesleki rolüne nasıl yerleştirdiklerinde yatıyor gibi görünüyor.

Moscato’nun verilerde bu kadar sık ​​görünmesinin potansiyel bir nedeni, özellikle Matteo’nun, ama daha az ölçüde Rosa’nın tercümanlık kariyerinden kaynaklanıyor olabilir. Sık sık sınıftaki öğrencilerle konuştuğu bir kariyer.

Rosa’nın ikinci bire bir röportajında, getirdiği stres nedeniyle tercüman olmaktan vazgeçmiş görünüyor. Öğretmenin tercümanın stresli olduğu söyleminin bu kabulü, Moscato’nun yorumladığı önemli kişilerin listesi ve sosyal dünyadaki önemli şahsiyetler için tercümanlık yaparak deneyimleriyle ilgili sınıfa anlattığı hikayelerle pekiştirilir.

Bu durum, söyleminin bazı katılımcılarım için somut ve ağırlığa sahip olmasının önemli bir nedeni olabilir. Son bölümde Bourdieu’ya ve sembolik sermayenin, katılımcılarımın profesyonel tercüman hakkındaki görüşlerini şekillendirmek için daha küçük  söylemlerin gücünü nasıl açıklayabileceğine daha yakından bakıyoruz.