Egemen Otoritenin Uygulaması Olarak Çeviri – Kültürel Çeviri – Kültür Nasıl Aktarılır? – Çeviri Kültürü Korur Mu? – Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

Muhafaza Olarak Ödenek

Şimdiye kadar ödeneğin birbiriyle ilişkili üç yönü göze çarpmaktadır. İlk olarak, sahiplenme, yorumumuzun nesnelerinden ontolojik bir ayrılma durumu olduğu yerde başlar. İkincisi, bu ayrılık hali, anlamın tarihsel temsilcisi olarak yazar figürünün yerini alır çünkü ‘anlam’ hem şimdi hem de burada yer alır ve okuyucu tarafından şimdiki yorumda inşa edilir.

Steiner’in sözleriyle, çevirmen, orijinalde örtük olan, ancak “açıklığa kavuşturulmuş veya yalnızca kısmen açıklanmış, çünkü yerli denetçi veya okuyucu bunları hemen anlar.

Böylece psikolojiden arındırılmış yorum, yazarın kafasında olup bitenle değil, okuyucu ile metin arasındaki diyalektik ilişkinin meyvesiyle ilgilenir. “Sahiplenme”, metnin “ne anlama geldiğini” anlamaktan çok, metnin bizim için ne anlama gelebileceğini anlamaya yöneliktir.

Üçüncüsü ve bu hayali karşılaşma, her şeyden önce okuyucunun mevcut alanına, anlamanın dolaysızlığına meydan okuyan metinle ilgili her şeyi getirmekle ilgili olduğu için, yorum, karakterinin yakınlığı ile ayırt edilir.

Ancak, dünyanın her yerindeki çevirmenlerin, okuyucuların ve tercümanların kendi sosyal, kültürel, politik, tarihi ve coğrafi bağlamlara dalmış, yaşayan, düşünen, varlıklar olduklarını unutmayın. Yorumladığımız şeyi de dönüştürüyoruz. Bir tercümanın algı nesnesi performansıdır ve bu nedenle yorumlananla yorumlananın getirdiği arasında bir fark yaratılır.

Benjamin, diller arası çeviri bağlamında, metnin bir dil ormanı olduğu ve çevirinin dışarıda bırakıldığı bu çıkmazın iyi bilinen bir görüntüsünü sunar: ‘girmeden, yankının olduğu o tek noktayı hedef alarak kendi dilinde, eserin uzaylıdaki yankılanmasını verebilir.

Dil ormanından dönen çeviri “yankı”, yazarın kasıtlı sesiyle genellikle karıştırılır, ancak Benjamin’e göre bu, çevirmenin kendisinin başlattığı bir araştırmanın yankısıdır.

Bu anlayışların önemi metin dünyasının çok ötesine geçer. Eğer çevremizdeki dünyanın maksatlı yorumu, bizi diğerlerinden ayıran mesafeyi fethetme arzusuyla canlandırılırsa, o zaman ‘anlayış’ temelde çevremizdeki ötekilik ile kendi kendine yönelik ontolojik bir mücadele tarzıdır. 

Mutlak egemenlik nedir
Egemenlik nedir
Devlet nedir
Egemenliğin özellikleri
Egemenliğin özellikleri nelerdir
Klasik egemenlik teorisi Nedir
Milli egemenlik nedir
Devlet ve egemenlik

İşte bu nedenle Ricoeur, anlayışı, verili bir yorum durumunda olmanın diyalektik karşılığı olarak tanımlamaktadır, çünkü anlamak, kendimizi içinde bulduğumuz durumların tam kalbinde yer alan “kendi olasılığımızın izdüşümüdür.

Vurgumuzu diğerini anlamaktan işin dünyasını anlamaya kaydırırken, aynı zamanda anlama görevine bakış açımızı da değiştiririz. Bu nesnel bir prosedür değil, okuyucunun işin önünde kendini anlamasının devam eden bir sürecinin ifadesidir. Böylece metni anlamak, dışa doğru uzanan ve okuyucunun kendi kendini anlamasına geri dönen belirli bir döngüsellik üretir.

Bu hermenötik daire içinde:

Bir yorum, bir tür sahiplenme (Aneignung) ile sonuçlanmadıkça gerçek değildir, eğer bu terimle kişinin başlangıçta diğer veya yabancı (fremd) olanı kendi (öz) yapma sürecini anlarsak. Ancak, hermeneutik çemberin, önce okuyucunun ve yazarınki olmak üzere iki öznellik arasında bir çember olarak sunulduğunda doğru anlaşılmadığına inanıyorum; ikincisi, okuyucunun öznelliğinin okuyan benliğe yansıması olarak adlandırılır.

Yorumlama yoluyla içerdiklerimizi kendimiz yaparız. Yorumun olasılıkların açılmasıyla ilgili olduğu fikrine rağmen, bu nedenle, bu olasılıkların okuyucunun şimdi ve burada gerçekleştirilmesi gerekir. Okuyucunun yapabileceği tek şey, metni kendine ait kılmak, birleştirmek ve içermek, onu yerelin bünyesine getirmek ve yabancı metnin tanıdık çerçevede sunduğu yorumlama olanaklarını kapatmaktır:

Çevirmen, kendi diline ve kültürel ortamına ithal ettiği yabancı varlık için doğal bir yaşam alanı sağlamak için çalışır. Yabancı metin, kişinin yerel geçmişinden bir unsur olduğu için yurt dışından bir ithalat (tanım gereği şüpheli) olarak hissedilir. Yeniden doğmayı bekleyen “başından beri” oradaydı. Bu gerçekten kişinin kendi geleneğinin geçici olarak yanlış yönlendirilmesinin bir parçasıdır. Usta çeviriler, zaman içinde çok daha incelikli, içselleştirilmiş bir mesafe ile rahatsız edici bir coğrafi-dilbilimsel mesafeyi değiştirerek yabancı orijinali evcilleştirir.

Bir bütünleşme süreci olarak sahiplenme, “kültürel mesafeyi” bastıran ve koruyan ve kendi içinde ötekiliği içeren bir yakınlıktır.

Tercüme bağlamında, yabancıyı aynı kategori altına alıyoruz. Bu anlamda çeviri, mesafeyi hem korur hem de aşar, çünkü hem farklı olanı kabul eder hem de onu kendi yaratımları içine kaydeder.

Dolayısıyla, tercüme etmek için, bir metnin muhtemelen ne anlama gelebileceğine sınırlar ve sınırlamalar koymalıyız. Dahası, eve doğru bir hareket olarak çeviri, sonuçta bir çevreleme hareketidir. Steiner’ın tanımladığı şey, “yabancı” duyunun portage yuvası “ve yeni dilbilimsel-kültürel matriste evcilleştirilmesidir.

Dolayısıyla, anlayış eylemlerimizin bölgesel bir boyutu vardır, çünkü metin çevirmenin egemenlik kurmaya çalıştığı yabancı bir ülkedir: ‘Bilişsel olarak kuşatıyoruz ve istila ediyoruz. “Öteki” nden uzaklaşarak ve muhtemelen belirsiz sonuçlarla da olsa kendi sonuçlarımıza ekleyerek sistem genelinde dengesizliğe neden olarak eve yüklü, dolayısıyla yine dengesiz dönüyoruz. Sistem artık eğimsizdir.

Steiner’ın gözlemlediği gibi, çeviri için metinden çevirmenin dünyasına bir “enerji” çıkışı oldu; ancak nöbet ve taşıyıcı annelik arasında bir yerde, “eve” götürme görevi “uzaklaştırmak” ile eşanlamlı hale gelir (s. 398). Yabancının tuhaflığının üstesinden gelme arzusuyla birlikte, sahip olma arzusu da vardır.

Egemen Otoritenin Uygulaması Olarak Çeviri

Malezya, Filipinler ve Güney Vietnam kıyılarında Güney Çin Denizi’nde yer alan ve bazıları tarafından Spratly Adaları olarak bilinen bir ada takımadasını düşünün. Yaklaşık 800 adayı, adayı, resifleri ve mercan adalarını kapsar, yaklaşık bir buçuk mil kare büyüklüğünde bir kara kütlesini kaplar ve 150.000 mil karenin üzerinde bir alana yayılmıştır.

Büyük ölçüde ıssızdır, yerli nüfusa sahip değildir ve birden fazla “örtüşen iddiaya tabidir; bunlardan ikisi – Brunei ve Malezya – 200 denizi kapsayan” münhasır ekonomik bölgeyi “tanıyan Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesine başvurmaktadır. 

Sözleşme, denizin altındaki alana ‘egemenlik hakkı’ veren 200 millik münhasır ekonomik bölge ile denizin taban çizgisinden on iki deniz mili dışarıya doğru uzanan ‘karasuları’ olarak bilinen bölge arasında bir ayrım yapmaktadır. hem hava sahasında hem de deniz tabanında tam egemenlik sağlayan bir kıyı devletidir.

Aynı takımadalarda, Filipinler’den uzanan 200 millik münhasır ekonomik bölge içinde, Çin Halk Cumhuriyeti tarafından da talep edilen bir bölgede, Filipinli davacıların Ayungin, Çince Ren’ai Jiao olarak bildiği bir batık resif yatıyor. harf çevirisi ve diğerleri tarafından ‘İkinci Thomas Shoal’ olarak adlandırılır.

1999 yılında Filipin Donanması, BRP Sierra Madre gemisini resifte yere indirdi ve o zamandan beri gemide küçük bir askeri varlığını sürdürdü. Gemi ilk olarak İkinci Dünya Savaşı sırasında ABD Donanması için inşa edildi ve mülkiyeti daha sonra Filipin Donanmasına geçti; Temmuz 2015’te donanmanın paslanan gövdeyi ve güverteyi parçalanmasını önlemek için sessizce takviye ettiği bildirildi.

30 Ağustos 1951’de imzalanan ‘Filipinler Cumhuriyeti ile Amerika Birleşik Devletleri Arasındaki Karşılıklı Savunma Antlaşması’ uyarınca, ‘aktif’ görev olarak kabul edilen bir görevli donanma gemisi olarak, Filipinler, BRP Sierra Madre’nin olması durumunda ABD’den askeri yardım isteyebilir. saldırıya uğradı.