Dijital Tercüme (21) – Etkileşim için Teknolojinin Kullanımı – Dijital Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

Sonuçlar

Bu bölüm, Çeviriye Giriş başlıklı çevrimiçi kursta etkileşim, oyunlaştırma ve anlambilimsel web kullanımını araştırmıştır. Etkileşim ve oyunlaştırma kullanımı, kursun hedeflerini en iyi şekilde desteklemek için çevrimiçi kursun genel tasarımının bir parçasıydı. Bunlardan öğrenmeyi derinleştirmek, öğrenci katılımını artırmak ve öğrenciyi elde tutmayı artırmak için bilgi edinme, uygulama ve oluşturma dahil edildi.

Tercüman eğitimi alanında, teori temelli çevrimiçi kurslar için etkileşim, oyunlaştırma ve anlamsal web’in yanı sıra çevrimiçi veya harmanlanmış öğrenme yoluyla sunulan performansa dayalı kursların kullanımlarını keşfedebiliriz. Kurs hedeflerini gerçekleştirmeyi amaçlayan etkileşim türlerinin kapsamını nasıl genişletebiliriz? Öğrencileri meşgul etmek ve motive etmek için oyunlaştırmanın hangi yönleri kullanılabilir? Hikaye anlatımı, tıbbi veya hukuki tercümanlık gibi uzmanlıkların tercümesini öğretmek için bağlamlar yaratmak için nasıl kullanılabilir? Oyun geri bildirimi kavramı “daha ​​sık ve hedefli” yaratmak için nasıl kullanılabilir?

Teori ve uygulamayı yorumlamak için oyunlaştırma, öğrencileri giderek daha derin, bilişsel olarak daha zengin anlayış düzeylerine yönlendirmek için kullanılma potansiyeline sahiptir. Etkileşim, katılım ve otantik deneyimlerin simülasyonlarında eleştirel düşünme becerilerinin uygulanması için oyunlaştırmayı nasıl etkili bir şekilde kullanabileceğimizi belirlemek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır. Öğrenciler için, simüle edilmiş durumdayken yorumlanmış bir durumu deneyimlemek ve kararlar vermek, yüksek düzeyde bilişsel katılım sağlar. Bu etkileşim, oyunlaştırma ve karakterlerin kullanılmasıyla başarılabilir.

Kolejlerde ve üniversitelerde çevrimiçi öğrenmedeki sürekli artış ve tercüman eğitiminde çevrimiçi tekliflerdeki artış göz önüne alındığında, etkileşimin daha fazla araştırılması ve kullanılması, oyunlaştırma ve anlamsal web, yol aramaya devam ederken alanımıza ek araçlar sağlayacaktır.

Çevrimiçi Tercüman Eğitiminde Araştırma Topluluğu Çerçevesi

Sorgulama topluluğu bir anlamda birlikte öğrenmedir ve bu nedenle paylaşılan deneyimin değerinin bir örneğidir. Ancak başka bir anlamda, tüm öğrenmenin kendi kendine öğrenilmesi gerektiğini düşünen öğrenciler, başkalarının öğrenme deneyimlerinden de yararlanabileceklerini ve bunlardan yararlanabileceklerini keşfetmeye başladıkları için, öğrenme sürecinin verimliliğinin büyütülmesini temsil eder.

Çevrimiçi öğrenme, eğitim alanında “bazı teknolojilerin kullanımıyla öğrenme deneyimlerine erişim” olarak tanımlanmaktadır. Kavramı ve uygulaması, coğrafi veya ekonomik kısıtlamalar nedeniyle normalde engelleyici olan eğitime erişilebilirliği, öğrencileri başka şekilde uzak veya dağınık olan eğitmenlere ve öğrenme kaynaklarına bağlayan bağlantıya ve öğrencilerin yaşamdaki diğer taahhütlerini dikkate alan esnekliğe ve öğrenme hızları. Çevrimiçi öğrenim, tamamen eşzamanlı veya yalnızca eşzamansız olan veya ikisinin bir “karma modunu” kullanan kurs tasarımlarını içerebilir; bunların tümü, kapsamlı bir yelpazeyi kapsayan hemen hemen tüm disiplin alanlarında birçok eğitim ve öğretim sağlayıcısı ve kurumu tarafından dünya çapında benimsenmiştir. 

Çevrimiçi öğrenmenin yaygınlaşması bir dizi faktöre bağlanabilir. Bunların en önemlisi, son yirmi yılda son derece kompakt ve daha güçlü cihazların yanı sıra yüksek hızlı ve uygun fiyatlı İnternet bağlantılarıyla birleştirilmiş etkileşimli yazılımlarla sonuçlanan son derece kompakt ve daha güçlü cihazlarla sonuçlanan olağanüstü gelişmelerdir. Diğer bir önemli faktör, iş veya aile sorumlulukları nedeniyle planlanan derslere katılamayan veya yerel sağlayıcılarından ilgilendikleri kursları bulamayan ancak yüz yüze katılmak için yer değiştirmeye istekli olmayan öğrencilerden esnek ve erişilebilir kurs sunumu talebidir. 

Pedagojik olarak, çevrimiçi öğrenmenin, öğrencilere bilgileri keşfetmelerine ve kendilerine uygun zaman ve yerlerde ve kendilerine uygun bir öğrenme hızında inşa etmelerine izin vererek, eğitim süreçleri üzerinde daha fazla kontrol sağladığı ileri sürülmüştür. Çevrimiçi öğrenme, iyi tasarlanmışsa, öğrencilerin eğitmenler ve diğer öğrencilerle etkileşime girme ve çevrimiçi ortamlarda yakın ortam tarafından baskı altına alınmadan görüşlerini ifade etme fırsatlarını da dahil edebilir. ABD Eğitim Bakanlığı tarafından yürütülen çevrimiçi öğrenmenin bir meta analizi, çevrimiçi veya harmanlanmış kursların daha güçlü öğrenci öğrenme çıktıları ürettiğini buldu.

Ancak bu, çevrimiçi öğrenmenin karşıtları olmasa da eleştirmenleri olmadığı anlamına gelmez. Çevrimiçi öğrenmeye kuşkuyla yaklaşan akademisyenler ve eğitmenler, eğitmen ile öğrenciler arasındaki yüz yüze etkileşim eksikliğinin tam ve etkili öğrenmeyi engellediğini ve öğrencilerin parçası oldukları öğrenme topluluğu ile sosyal bağlantı kopukluğunu deneyimleyebileceklerini savunuyorlar. . Diğer bir yaygın görüş, çevrimiçi derece programlarının, müfredatı düzenlemeye yönelik standartların eksikliği veya belirli geleneksel değerlendirme araçlarında değerlendirme bütünlüğünü korumadaki zorluklar nedeniyle yüz yüze meslektaşlarının daha düşük bir versiyonu olarak görülmesidir.

Çevrimiçi öğrenmeye yönelik çeşitli pedagojik yaklaşımlar, başlangıçta ağırlıklı olarak yüz yüze paradigmadan alınmıştır. Pek çok eğitmen, yüz yüze öğretimden harmanlanmış veya çevrimiçi öğretime geçerken mevcut kurs tasarımlarını ve pedagojik uygulamaları kopyalamaya çalışır. Geleneksel olarak, yüz yüze öğretim, “öğretmenin öğrenme sürecinin kontrolünde olduğu nesnelci öğrenme modelini takip eder. İletişimin büyük çoğunluğu eğitmenden öğrenciye tek yönlüdür. Yani, eğitmen bilgiyi yaymada uzmandır ve süreci kontrol etmelidir ”.

Tersine, çevrimiçi öğrenme yapılandırmacı paradigmaya uyuyor, çünkü “odağı bilgi aktarımından bilgi oluşturmaya kaydırıyor”, salt bir “havuz” yerine teknolojik olarak geliştirilmiş bir öğrenme alanı sunarak, öğrencilerin diğer öğrenciler, eğitmenler ve öğrenme içeriği ile etkileşimler ve işbirliği yoluyla bilgiyi birlikte oluşturabildikleri bağlamsal olmayan bilgiler mevcuttur.

Çevrimiçi öğrenmenin zorluğu, mevcut uygulamaları pekiştirmek yerine, yüksek öğretimin evrimini ilerletmek için pedagojik fikirlerin ve yeni iletişim teknolojisinin entegrasyonunu sistematik olarak keşfetmektir.

Nesnelci ve yapılandırmacı paradigmaları karşılaştırırken, öğrencinin rolünün öğretmenden mümkün olduğunca çok aktarılan bilgiyi özümsemek olduğu için, nesnelci bir öğrenme modelinin daha az öğrenme yeteneği gerektirdiği açıktır. Çevrimiçi öğrenme ortamlarında yaygın olarak uygulanan yapılandırmacı öğrenme modeli, öğrencileri eleştirel düşünme ve söylemle meşgul etmek için amaçlı bir öğrenme topluluğu oluşturarak ve sürdürerek üst düzey öğrenme yeteneği gerektirir. Çevrimiçi öğrenme alanındaki eğitimciler ve araştırmacılar, anlamak için gereken düzeni ve yapısal unsurları sağlayan bir araştırma topluluğunun kavramsal çerçevesini öneren Kanadalı profesörler Garrison, Anderson ve Archer’a (2000) borçludur. çevrimiçi öğrenmenin karmaşıklıkları ve çevrimiçi eğitimde araştırma ve uygulamaya rehberlik etmektedir. Garrison ve ark., CoI teorik çerçevesi ve metodolojisi olağanüstü bir önem kazanmıştır ve son on yılda çevrimiçi kursların tasarımında ve değerlendirilmesinde yüzlerce çalışmada kullanılmıştır.

tercuman tercuman

Biyografinin Tamamını Gör