Tercümanlık Eğitimi Neler İçerir? (1) Tercümanlar Neler Yapar? – Tercüme Yaptırma – Tercüme Fiyatları – Tercüme Danışmanlık

Tercümanlık Eğitimi Neler İçerir?

Tercümanlar Neler Yapar? 

Giriş

Bu yazı dizimiz, ‘profesyonel kimlik’ kavramıyla ilgileniyor, pratisyen profesyonellerin kimliğiyle değil, daha çok mesleki kimliklerin yüksek öğretim kurumlarında (HE) profesyonel eğitim yoluyla nasıl ortaya çıktığı ile ilgileniyor. Bu kurumların, öğrenciler için profesyonel bir figürün karakterize edici niteliklerini, becerilerini ve sosyal rolünü nasıl inşa etmeye çalıştıklarını ve öğrencilerin bu yapıları kendi benlik algılarını ve sosyal dünyadaki yerini geliştirmek için nasıl yorumladıklarını keşfetmeye çalışmaktadır.

Yazı dizimiz, tercümanların ve tercümanların mesleki eğitimine adanmış, İtalya’da ulusal olarak tanınan belirli bir yüksek öğrenim kurumuna yönelik araştırmaları sunmaktadır. Yalnızca bir kurum olmasına rağmen ve bu nedenle genelleştirilebilirliği açısından tartışmalı bir şekilde sınırlıdır, yine de uluslararası akreditasyona sahiptir. ‘Conference Internationale d’Instituts Universitaires de Traducteurs et Interprètes’ (CIUTI) 2 üyesi, üyeleri müfredat, altyapı ve kaynaklarla ilgili katı ve paylaşılan yönergeleri takip ediyor.

Bu derneğin diğer üyeleri dünya çapında aşağıdaki üniversiteleri içerir: Avusturya’daki Viyana Üniversitesi; Belçika’daki Antwerp Üniversitesi; Almanya’daki Heidelberg Üniversitesi; Polonya’daki Varşova Üniversitesi; Kanada’daki Montreal Üniversitesi ve Birleşik Krallık’taki Heriot-Watt Üniversitesi bunlardan birkaçıdır.

Ayrıca burada sunulan çalışma, diğer kurumların ve dünyanın dört bir yanından lisans programları, tercüman çalışmalarını yayınladıkları müfredatlar ve kurs prospektüsleri  aracılığıyla çerçeveler ve bunları İtalya ile karşılaştırır.

Bu kısmen, kurumların tercüman çalışmalarını çerçevelendirdiği farklı yollara ilk genel bir bakış olarak hizmet eder ve aynı zamanda bu diğer toplulukların daha fazla araştırılması için bir davet görevi görür. Burada sunduğum gibi, öğrencilerin bir yüksek öğretim kurumunda müfredat ve öğretim uygulamalarıyla etkileşimde bulunurken ve müzakere ederken mesleki kimliklerini nasıl inşa ettiklerini inceleyen çalışmaları kapsar.

Araştırmanın kendisi, bir grup birinci yıl B.A.’yi içeren bir yıllık vaka çalışmasına dayanmaktadır. Öğrenciler, yüksek öğretimdeki ilk deneyimlerinde gezinirken seçtikleri mesleğe doğru ilk adımlarını attılar. İlk akademik yıl boyunca bir dizi yarı yapılandırılmış bireysel ve grup görüşmeleri gerçekleştirerek ve aynı dönemde alanda ayrıntılı gözlemler yaparak etnografik bir yaklaşım benimsemiştir.

Etnografik yaklaşımlar tüm akademik kurum tarafından tercih edilmemektedir ve eleştirmenler çoğu zaman bunun çok az örneğe dayandığını ve bu nedenle daha geniş, daha anlamlı, ‘bilimsel’ bir şekilde genelleştirilemeyeceğini savunmaktadır. Bununla birlikte, daha geniş araştırma yaklaşımları (yani anket araştırması), genellikle temel bilgilerin eksik olması riskiyle birlikte derinlikten ödün vermek anlamına gelir. Kendini önemli bir süre için belirli bir topluluğa kaptırmak, o topluluğun uygulamalarına ve semiyotik kaynaklarına dair içgörüler elde etmek amacıyla, daha geniş araştırmaların gözden kaçırabileceği verileri ortaya çıkarabilir.

Dahası, etnografik bir vaka çalışması, belirli bir topluluğun izole edilmiş ve kesin bir örneğini değil, daha çok ilk bulguları geliştirmek ve / veya bunlara meydan okumak için daha ileri vaka çalışmaları için bir çağrı anlamına gelir (bu çalışmadan ortaya çıkacağını umuyorum). Sonuçta, öğrenci görüşlerinin nicel bir araştırmasını gerçekleştirecek olsak bile, bir topluluk veya topluluklar içindeki belirli bir gerçeklik hakkında daha geniş varsayımlar yapabilmemiz için çok daha fazlasına ihtiyaç duyulacaktır.

Yapılan görüşmelerin analizi, öğrencilerin deneyimleri hakkındaki anlatılarına odaklanarak, küçük öykü araştırması olarak bilinen nispeten yeni bir anlatı araştırması alanına dayanıyordu. Bu tür araştırmalar, özellikle gündelik konuşmada ortaya çıkan anlatılara, parçalı, sıklıkla birlikte inşa edilmiş anlatılara bakmak için geçmişin ‘büyük öykü’, yaşam öyküsü araştırmasından (yani psikanalitik yaklaşımlarla tipikleştirilmiş) uzaklaşır.

Anlatılar ilk başta çok öznel görünebilir ve bu nedenle bireysel kişisel deneyimin ötesinde daha geniş alaka düzeylerini türetmeleri zor olsa da, bunlar aynı zamanda sosyal dünyanın semiyotik yapılarıdır (ortamlar, karakterler, konuşma ve eylem ile). Genellikle eleştirel yollarla (yani ‘ahlaki olarak’, bu doğru veya bu yanlış veya sosyal olarak, dünya böyle veya böyle değil, vb.) ve günlük yaşama hakim olan bazı baskın söylemleri açığa çıkarın.

Zaman içinde anlatı kalıplarını araştırarak ve onları etnografik gözlemlere tabi tutarak araştırma, bu söylemlerden bazılarını ortaya çıkardı ve öğrencilerin bunları nasıl müzakere ettiklerini, bazen onayladıklarını, bazen de anlatı anlatımları sırasında onlara karşı çıktıklarını vurguladı.

Sonunda, bir mesleğin eğitim yoluyla nasıl inşa edildiğinin gerçekliği, en az kurumların yapmayı iddia ettiği şeyle (yani müfredat ve öngörülen sınıf uygulamaları vb.), sınıfta gerçekte hangi öğretim uygulamalarının meydana geldiğiyle (yani öğretmenlerin bunları nasıl yorumlayıp kışkırttıkları ya da etmedikleri) ve belki de daha da önemlisi bu araştırmanın perspektifinden, öğrencilerin mesleki eğitim alanında kendi deneyimlerinin anlamını gerçekte nasıl algıladıklarına kadar uzandı.

Neden Çevirmenlik?

Daha önce de belirtildiği gibi, burada araştırdığımız alan tercümanların mesleki eğitimidir. Mesleğin bugünün dünyasındaki alaka düzeyine bakarak yazı dizimize başlıyoruz.

Yorum kesinlikle küresel bir faaliyettir ve çok kültürlü uluslararası iletişim (yani AB ve BM’de) ve toplumlar arası anlayış (Britanya’daki British Council’ın faaliyetlerinde gösterildiği gibi) için çeşitli şekillerde olumlu olarak değerlendirilmiştir. Aynı zamanda bugün dünyada demokratik ve insan haklarının güvence altına alınması için hayati önemde görülüyor (Avrupa komisyonu raporlarında 2006, 2011’de belirtildiği gibi).

Çoğunlukla düşük sosyo-ekonomik kaynaklara sahip ülkelerden ve / veya savaş ve zulümle parçalanmış ülkelerden, daha zengin daha istikrarlı toplumlara (özellikle Batı’da) giderek artan göç ile şekillenen bir dünya söz konusudur. Dilleri ev sahibi ülkeden farklı olan, yeni evlerine entegre olma ve başarılı olma potansiyellerini sınırlayan, hatta kendilerinin ve çocuklarının temel ihtiyaç ve hizmetlere erişimini garanti eden halklar vardır.

Ancak bu bağlamda tercümanların olumlu rolü, herkes tarafından paylaşılan bir rol değildir. Nitekim, güçlü bir göçmen karşıtı duruşa sahip olan ve / veya kültürlerarası entegrasyonun olası avantajları hakkında belirli bir fikri olmayan kişiler için, profesyonel tercümanın rolü (olası uluslararası iş iletişimi hariç) olarak eleştirilebilir bile. Bu tartışmanın merkezinde, tercümanların bugün toplumda oynadıkları veya belki de oynamaları gereken roller ve sonuç olarak yüksek öğretim kurumlarının bu profesyonelleri hem mevcut hem de gelecekteki zorluklarla başa çıkmaları için nasıl eğittiği yer alır.

Özetle, burada sunulan araştırma daha sonra akademik dünya ile hizmet verdiğini iddia ettiği iş dünyası arasındaki potansiyel boşlukları, müfredat ve öğretim uygulamaları aracılığıyla sınıfta teşvik ettiği söylemleri keşfederek araştırmaktadır. Bununla birlikte, aldığı perspektif, öğrencilerin kendilerinin, bu söylemlerle etkileşime girdiklerinde profesyonel tercümanın kimliğini nasıl yorumladıkları ve inşa ettikleridir. Dahası, bu merceği benimseyerek, kurumla olan bu diyaloğun öğrencilerin kendi sosyal kimliklerini nasıl etkilediğini de keşfedebiliriz. Gelecekteki mesleki yaşamlarında yapabilecekleri ve olabilecekleri olarak algıladıkları şeyler açısından sosyal dünyada kendilerini nasıl konumlandırdıkları araştıracağız.