Sınıf Uygulamaları – Çeviri Disiplini – Çeviri Araştırmalar – Çeviribilim – Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

Sınıf Uygulamaları

Bu okuyucu için hayal edilen ana hedef kitle akademiktir: çeviri teorisinde ileri lisans veya lisansüstü derslerinde eğitmenler ve öğrenciler, ayrıca teorik bir eğilime sahip çeviri teorisyenleri ve akademisyenleri ve uygulayıcılar. Bu tür kursların kurumsal siteleri, yalnızca çevirmen eğitim programları değil, aynı zamanda dilbilim, yabancı diller, karşılaştırmalı edebiyat, felsefe ve kültürel çalışmalar gibi çeşitli diğer bölümler ve programlar da dahil olmak üzere günümüzde büyük farklılıklar göstermektedir.

Eğitmenlerin, ihtiyaç duymaya veya tavsiye etmeye karar verdikleri bir kitabı nasıl kullanacakları konusunda elbette kendi fikirleri olacaktır. Okuyucuyu oluşturan otuz metni seçip değerlendirirken, sık sık sınıftaki potansiyel kullanımları düşündüm. 

Tarihsel Olarak Okuma

Okuyucunun kronolojik düzeni, belirli geleneklere, disiplinlere veya kavramsal söylemlere odaklanarak teorik eğilimlerin tarihsel araştırmalarını teşvik eder. On yıllara yayılan seçimler, Almanca çeviri geleneğinin bir parçasıdır.

Teorik eğilimler, farklı, hatta karşıt gelişme anlatılarına göre inşa edilebilir. Anlatılar, önceki teorisyenlerin daha sonraki teorik ilerlemelerle çözülen problemleri ortaya çıkardığı veya görünüşte uyumsuz varsayımlara dayanan teorik yaklaşımların yeni bir sentezde birleştirildiği problem çözme olabilir. Bu tür tarihsel anlatılarda süreklilik ve ilerlemeye yapılan vurgu, süreksizlik ve mevcut yetersizliklere vurgu ile değiştirilebilir.

Bu nedenle, daha sonraki bir teorisyen, daha önceki teorilerin bir çözüm sunduğu bir problem oluşturuyor olarak görülebilir. Veya bir alandaki teorik ilerleme, başka bir alandaki bir sınırlama olarak değerlendirilebilir. Tarihsel gruplamalar en üretkendir, başka bir deyişle, seçimlerin eleştirel okumasını yapılandırabilecek farklı anlatıların farkındalığının eşlik ettiği durumlarda yer alır.

1. Sınıf Uygulamaları
Sınıf uygulamaları
Dijital Uygulamalar
Online eğitim için kullanılan programlar
Ders notu hazırlama programı
Etkileşimli Uygulamalar
Eğitimde KULLANILAN faydalı programlar
Eğitimde KULLANILAN programlar

Tematik Olarak Okuma

Okuyucunun kronolojik düzeni, çeviri çalışmalarında belirli temaların izini sürmek için de bir kenara bırakılabilir. Seçimler, dilin temel kavramlarını (araçsal ve yorumlayıcı), temel teorik kavramları (çevrilebilirlik ve göreli özerklik, eşdeğerlik ve kaymalar, alımlama ve işlev), tekrarlayan çeviri stratejilerini (serbest ve gerçek, dinamik ve biçimsel, evcilleştirme) keşfetmek için gruplandırılabilir. yabancılaştırma), belirli türlerin veya metin türlerinin çevirisi (edebi, pragmatik veya teknik) ve çeşitli kültürel ve politik sorunlar (kimlik ve ideoloji, güç ve azınlık durumları) vb.

Belirli bir tema, bir dizi farklı yaklaşımı bir araya getirecektir. Örneğin şiir, Benjamin, Pound ve Nabokov’un metinlerinin merkezinde yer alır, aynı zamanda Levý, Frawley ve Gutt’un metinlerinin de merkezinde yer alır. Bir tema, belirli bir dönemdeki çalışmanın bir kesitini sağlayabilir.

Çeviri için politik gündemler, 1990’larda farklı bakış açıları ve durumlardan tanımlanır ve teorileştirilir (Brisset, Spivak, Appiah, Harvey). Farklı tedavileri bir araya getirerek, zıt olarak seçimler yapılabilir. Vinay ve Darbelnet’in çeviri metodolojisi Berman ile yan yana getirildiğinde etik sorular ortaya çıkarır; Chamberlain, Steiner’in feminist bir eleştirisine yer veriyor.

Ek Okumaları Kullanın

Bu Okuyucuya yönelik herhangi bir yaklaşım, daha kapsamlı bir tarihsel veya teorik bağlamla güçlendirilecektir. Yirminci yüzyıldan önceki çeviri teorisi ve pratiğinin tarihçesi artık birçok dönem ve dil için mevcuttur. Özellikle çeviri geleneklerinde teorik metinler de toplanmıştır (örneğin, Störig 1963 ve Horguelin 1981).

Baker’ın ansiklopedisi (1998) ve Shuttleworth ve Cowie’nin sözlüğü (1997) gibi yakın tarihli referans çalışmaları, çeviri çalışmaları disiplinindeki belirli metinleri konumlandırmada yararlı olabilir: teorik kavramlar ve araştırma metodolojileri hakkında ayrıntılı girişler sağlar ve çeviri ile ilgili tarihsel incelemeleri içerirler. çeşitli dil topluluklarındaki gelenekler. Bir eğitmen, Fransa’nın İngilizce’de edebi çeviri kılavuzu (2000) ve Chan ve Pollard’ın ansiklopedisi (1995), Çince ve İngilizce arasındaki çeviriye odaklanan teoriler ve uygulamalar gibi referans çalışmalarıyla daha dile özgü bağlamlar oluşturabilir.

Tamamlayıcı okumalar, bir geleneğin, kavramın veya temanın temsilini derinleştirmede stratejik olabilir. Çevrilebilirlikle ilgili felsefi tartışmalar, Okuyucu’da Quine ve Appiah tarafından temsil edilmektedir. Ancak Davidson (1984) ve Maclntyre (1988) metinleriyle daha da geliştirilebilirler. Meschonnic’in yorumbilimsel yönelimi (1973) Berman, Sperber ve Wilson’un Gutt için vahiy teorisini (1986) ve Brown ve Levinson’ın Hatim ve Mason ve Harvey için nezaket teorisini (1987) anlamak için önemlidir.

Spivak’ın sömürge sonrası düşünceleri, Niranjana (1992) ve Bhabha (1994) tarafından kurulan çeviri ve sömürge söylemi arasındaki tarihsel ve teorik bağlarla genişletilebilir. Ve elbette bir eğitmen, burada bir metinle temsil edilmeyen, ancak yine de bölüm girişlerinde tartışılan etkili teorisyenler atayabilir. Her girişi sonlandıran “İleri Okuma” listeleri, sınıf tartışmalarını başlatmak için yararlı olabilir. Bu çok seçici listeler, teorik eğilimler ve kavramlar ve belirli teorisyenlerin çalışmaları hakkındaki eleştirel yorumlara atıfta bulunur.

Antolojiler her zaman içerdikleri kadar hariç tuttukları ile değerlendirilir. Alan sınırlamaları ve seçim kriterleri göz önüne alındığında, bu okuyucu istisna oluşturmayacaktır. Bu nedenle, başarılı bir şekilde veya hayal kırıklığı ile, onu sınıfta kullanım için benimseyen eğitmenlerden haber almak isterim. Gerçek okuma ödevleri, giriş materyalinin yararlılığı ve belirli metinlerin kullanışlılığı ile ilgili bilgiler, sonraki baskılar için revizyonlar düşünüldüğünde paha biçilmez olacaktır. Lütfen Routledge ile ilgili her türlü yorumunuzu bana iletin.

Bu dönemde çeviri teorisindeki ana eğilimler, Alman edebi ve felsefi geleneklerinde, Romantizm, yorumbilim ve varoluşsal fenomenolojide kök salmıştır. Dilin, düşünce ve gerçekliğin temsilinde kurucu olduğu kadar iletişimsel olmadığını varsayarlar ve bu nedenle çeviri, zorunlu olarak yabancı metni yeniden oluşturan ve dönüştüren bir yorum olarak görülür.

On dokuzuncu yüzyıl teorisyenleri ve Friedrich Schleiermacher ve Wilhelm von Humboldt gibi uygulayıcılar, çeviriyi, belirli çeviri stratejilerinin çeşitli kültürel ve sosyal işlevlere, inşa dillerine, edebiyatlara ve uluslara hizmet edebileceği yaratıcı bir güç olarak ele aldılar. Yirminci yüzyılın başında, bu fikirler, kültürü yeniden canlandırmanın bir yolu olarak edebi formla deneyleri ödüllendiren modernist hareketlerin bakış açısından yeniden düşünülmektedir. Çeviri, teorik spekülasyon ve biçimsel yeniliğin odak noktasıdır.