Çevirmenlerin Görünürlüğünün Yeni Bir Geçmişi – Çeviri Tarihi – Çevirinin Geçmişi – Çeviri Yaptırma – Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

Çevirmenler ve tercümanlar özellikle ilgi çekicidir çünkü yeni bir okuyucu veya okuyucu için çevrilmesi gereken önceden var olan bir metin veya mesajla bağlıdırlar.

Çevirmenler, öznelliğinin görünüşte ana metnin arkasına gizlenmiş olması ve stilistik tercihlerin, önsözlerin, dipnotların veya incelemelerin sınır alanlarında ortaya çıkması anlamında ‘çevirmeli’ çalışırlar. İlgilendiğimiz çeviri tarihi, çevirmenlerin güvenilirlik iddialarının okuyucularının ve müşterilerinin beklentilerini karşılamayı ve güven kazanmayı amaçladığı bu sınır alanları incelemektedir.

Farklı kültürler ve toplumlar, çevirmenlerin rolleri ve sosyal işlevleri hakkında farklı varsayımlarda bulunur. Bazı durumlarda güven iddiaları, okuyucuların beklentileri ve rejimlere ihanet algısı arasındaki uyumsuzluk, tercümanın zulüm görmesi ve ölümüyle sonuçlanır.

Bir uyumsuzluk aynı zamanda çevirmenlere belirli profesyonel bağlamlarda önemli bir rol sağlayabilir. Psikanalizin tarihinin ilk dönemlerinde bir meslek olarak, psikanalitik çalışmaları tercüme etme taahhüdü, pek çok meslekten olmayan analiste (tıbben eğitim almamış), büyüyen profesyonel ağlarında bir dereceye kadar yükselme olanağı sağladı.

Bazı rejimler, çevirmenden veya tercümandan ayrılma veya sınırlı sorumluluk beklemektedir: mesajın içeriğinin sorumluluğunu alan çevirmen veya tercüman değil, ilk yazar veya kullanıcıdır. Diğer rejimler, ürünün doğal değeri olan metinden ziyade çevirmenler tarafından sağlanan hizmeti vurgular.

“Hizmet” ile, alıcı kültür için önemli olan bir dizi ilişkisel değerleri kastediyoruz: çevrilen yazar veya kültürün prestiji; yabancı metinlerin ve fikirlerin evcilleştirilmesi yoluyla ulus inşası ya da patronlar, adanmışlar, müşteriler, okuyucular ve çevirmenlerin kendileri için sosyal, kültürel ve ekonomik sermaye biçimleri vb.

Çeviri tarihi, çevirmenlerin ve diğer kültürlerarası arabulucuların kendilerini, çalışmalarını ve projelerini çağdaş okuyuculara ve patronlara stratejik olarak sunduğu yollar için kullanılmamış kanıt kaynakları sunar. Çevirmenler, okuyuculara ve izleyicilere hitap ederken genellikle retorik alçakgönüllülük mecazını kullanarak becerilerini küçümsediler.

İyi bir çevirmenin özellikleri nelerdir
Rönesans döneminde çeviri
Çevirinin Tarihi
Çeviri tarihi
Çevirinin Önemi
Çeviri nedir makale
Çeviri Nedir
Çeviri tanımı

Robert Southey, İspanyol klasiği Amadís de Gaula’nın 1803 çevirisinin önsözünde okuyucuyu “[onun çevirisinde] aynı şekilde başarılı olduğumun varsayılamayacağı konusunda uyarıyor. Japon tercüman Tadao Shizuki, Hollandaca’dan Sinitic’e ve kare biçimli kana karakterli New Writings on Calendrical Phenomena’ya (1798–1802) iki ciltlik bir çevirinin önsözünde, kendisini “şu an için ama dilli bir adam” olarak tanımlıyor.

Setsujin (“dil adamı”), Çince’den ödünç alınmış bir kelimedir ve marjinal Çin kabilelerine ait bir veya daha fazla “barbar” dilden çeviri yapabilen tercümanları tanımlamak için kullanılmıştır. İki farklı bağlam ve kültürden seçilen bu örnekler, çevirmenlere, çevirilerinin kendi becerilerini ve erdemlerini kanıtlamakla değil, başlangıç ​​metninin ve okuyucuların kültürel önemini desteklemekle ilgili olduğuna ikna etmek için geleneksel olarak kendi becerilerini anladıklarını gösterir.

Geçmiş çevirmenlerin kendini küçümseyen önsözleri retorik olarak geleneksel olabilirdi, ancak nihai amaç genellikle kültürlerarası aracılar olarak güvenlerini tesis etmekti.

Bu, Andrea Negroni’nin, Michiel Membré’nin ölümünün ardından resmi dragoman olarak görevlendirilmesi için Venedik Cumhuriyeti’ne 1594’te yazdığı dilekçede açıkça görülüyor.

Bu mektupta tercüman hükümete geçmişte sadık hizmetini hatırlatır:

Sadakatime yakışanı yaptığım Paşa’ya gittik ve Türk düşmanlarına karşı açıkça ifade verdik.

Bir başka örnek ise Anne Locke’un 1590 tarihli Kalvinist Jean Taffin’in Des marques des enfans de Dieu, et des consolations en leurs afflicions, 1584’te yayınlanan bir ruhani yansıma ve rahatlık çalışması olan çevirisidir. Locke çevirisini Anne Dudley, Kontes’e adadı. Warwick, Locke’un destekçisi ve kendini adamış bir Evanjelik Protestanı idi.

Locke’un çevirisi siyasi kargaşa tarafından motive edildi. Protestanlar, Alçak Ülkelerde şiddetli dini savaşlardan dolayı acı çekiyorlardı ve İngiliz Protestanlar da aynı şeyin kendi ülkelerinde olacağından endişe ediyorlardı.

Bu çeviri Puritan davasını desteklemeye yardımcı oldu. Locke’un tercümeyi “zavallı bir travma” olarak tanımlaması ve birinin talep ettiği “taş sepetinin” Kudüs’ün duvarlarını güçlendireceği umuduyla birleşiyor: Hırslı bir dini mizacı vurgulayan mütevazı bir duruş.

Locke, görevine göre çeviri yaptığını (“düetime göre yapıyorum”), böylece kendini sunumunu Aristotelesçi sağduyu ve alçakgönüllülük rejimleriyle uyumlu hale getirdiğini açıkladı.

Yukarıdaki örneklerde, sadık hizmet ve görev, çevirmenler ve tercümanlar tarafından güvenilirliklerini kanıtlamak için öne sürülen temel iddialardır. Çeviri tarihi, bu tür ikna stratejilerini görünür kılma ve yorumlama potansiyeline sahiptir ve aynı zamanda kültürler içindeki ve arasındaki çevirmenlerin ve çevirmenlerin tutum ve beklentilerine ışık tutmaktadır. Chap. 1 Fidelis (daha az yetenekli, bir otoriteye bağlı) veya fidus (eşit olarak güvenilir) olduklarını iddia eden Rönesans çevirmenlerinin güven sinyallerini tartıştık.

Ayrıca Eski Çince çevirmenler tarafından karşılaştırılabilir sinyalizasyona dikkat ettik. Aşağıda, kültürel, dilbilimsel ve sosyal sınırlar boyunca böylesi retorik bir duruşa ve güven sinyaline odaklanmanın, tercümanların henüz yazılmamış bir görünürlük tarihine giden yolu işaret edebileceğini öneriyoruz.

Çevirmenlerin Görünürlüğünün Yeni Bir Geçmişi

Çevirmenlerin rolleri ve uygulamaları, zaman ve kültürler arasında önemli ölçüde farklıdır. Çevirmenlerin kim olduğuna ve ne yaptıklarına ilişkin bu kadar çeşitli kavramlar ve anlayışlar düşünüldüğünde, kültürlerarası aracılık rollerinin tarih boyunca değiştiğini öğrenmenin belki de en verimli yolu, Marc Bloch’un karşılaştırmalı tarih hakkındaki klasik tavsiyesini takip etmektir: asla bağlantı kurma zaman ve mekân bakımından geniş ölçüde ayrılmış ve benzerlikleri iddia edilen “karşılıklı etki veya ortak bir kökenle” açıklanamayan toplumlar vardır.

Modern öncesi Akdeniz dünyasındaki çevirmenler ve tercümanlar, becerilerini bir patrona, yöneticiye, arkadaşa veya el yazması veya basılı kültür temsilcilerine (editörler, matbaacılar, yazarlar) sunan, bilgili veya çok dilli erkekler ve kadınlardı.

Yüz yüze ve yazılı çeviriler genellikle aynı kişiler tarafından yapılırdı ve erken modern Avrupa belgeleri sözlü ve yazılı çeviri arasında net bir ayrım yapmaz.

Yalnızca on altıncı yüzyıldan itibaren “ejderhalar” veya “tercümanlar” farklılaştı: ilk terim, örneğin Venedik Ticaret Kurulu tarafından istihdam edilen resmi yüz yüze tercümanları ifade eder; son terim yazılı materyallerin çevirmenlerini ve ara sıra veya resmi olmayan (sözlü) tercümanları tanımlamaktadır.

On altıncı yüzyıl Venedik’inde, iyi belgelenmiş ejderhaların birçoğu tutsak ve dönüştürülmüştü, ancak ejderhalar aynı zamanda varlıklı Venedik, Yunan veya Osmanlı ailelerinin üyeleri de olabilirdi.

tercuman tercuman

Biyografinin Tamamını Gör