Çeviride Güven – Çeviri Tarihi – Çevirinin Geçmişi – Çeviri Yaptırma – Tercüme Yaptırma – Tercüme Yaptırma Fiyatları

Mektuplar veya sözlü ve yazılı müzakereler yoluyla profesyoneller arasındaki sözleşmelerin ve fikir alışverişlerinin incelenmesi, çevirinin etik yaklaşımlarına ve anlayışlarına ve çevirmenlerin ve tercümanların rolüne ışık tutma potansiyeline sahiptir. Çeviri üretimini ve mizans sayfasını veya performansını incelemek, bu profesyonel ilişkilerin dinamiklerini ve daha geniş anlamda bir toplumun kültürel ve dilsel çeşitliliğe yaklaşımını ortaya çıkarabilir.

Kişiselin ötesinde, çeviriye kurumsal düzeyde bir güven vardır. Profesyonelliğe güven, ondokuzuncu yüzyılın sonlarında yazan Alman sosyolog Ferdinand Tönnies’in bir Gesellschaft topluluğunun tipik bir örneği olduğunu düşündüğü türdendir.49 Müşteriler ve aralarındaki kişilerin profesyonelleri doğrudan tanımalarına gerek yoktur: mesleğe ve mesleğe yeterince güven duyarlar. ürün veya hizmetin yeterli standartta olacağından emin olmak için beraberinde gelen eğitim. “Risk çağında” yaşıyor olsalar bile, bugün Batılı okuyuculara, hizmetlerini kullanmadan önce çevirmenlerin veya tercümanların kimlik bilgilerini kontrol etme fırsatı nadiren sunulmaktadır.

Günümüzde, tanınmış bir yayıncı tarafından çevrilmiş bir roman yayınlandığında, yayıncının ticari adı ve itibarının, okuyucuya, eseri satın alıp nedenlerini, kriterlerini sorgulamadan okuyacak kadar güven aşıladığı varsayılmaktadır. ve çeviriyi destekleyen stratejiler. Bu durumda, danışanların çevirmenlere aktif olarak güvenmesi gerekmez, ancak bireylerden ziyade bir kurumun veya mesleğin itibarına dayalı “güçlü, zayıf” bir güven – veya kişisel olmayan bir güven sergiler.

Kurumların dışında, daha istikrarsız serbest çalışma veya küresel düzenlemesiz hizmetler alanında, zayıf güven yeterli olmayabilir. Çevrimiçi dolandırıcılar hızlı bir şekilde para kazanmak için kimliklerini ve hizmetlerini taklit ederler, bu da müşterileri ve arabulucuları kültürlerarası hizmet sağlayıcılarının yaratıcılıklarına, deneyimlerine ve güvenilirliğine güvenmemeye ve daha fazla kanıt aramaya sevk eder.

Dolandırıcılar, kurumsal veya “zayıf” güvene güvenmenin ardındaki riski açığa çıkarırlar; müşterileri veya arabulucuları daha yüksek güven düzeyleri oluşturmaya teşvik ederler. Risk daha yüksek olduğunda, güvensizlik varsayılan yaklaşım haline gelebilir. Son zamanlarda yapılan bir araştırma, Avrupa’daki göçmenlerin, Avrupa Birliği hükümetleri tarafından idari veya yasal süreçlere yardımcı olmaları için kendilerine tahsis edilen tercümanlara güvenmeme eğiliminde olduklarını göstermektedir.

Güvenilmeyen tek başına tercüman değil, eyalet veya yerel otorite tarafından sunulan hizmettir. Burada bahsedilen göçmen veya dolandırıcı örnekleri ilginçtir çünkü kişisel ve kurumsal düzeylerin nasıl geçirgen olabileceğini göstermektedir: kurumlara olan güvensizlik bireylerde güvensizliğe yol açabilir.

Kişisel ve kurumsal güven düzeylerine ek olarak, üçüncü bir düzey rejim kanunlaştırması ile temsil edilmektedir. Bu ciltte, özellikle çeviride güvenilirliği bildiren her türlü kültürel değeri temsil etmek için “rejimler” terimini kullanıyoruz. “Rejimler” çeviri akademisyenleri ve tarihçiler tarafından çeşitli şekillerde tanımlanmıştır. Naoki Sakai için bunlar, ideolojiler veya çeviri fikirleridir.

Pym, rejimleri belirli bir kültür ve dönem içinde genel olarak kabul edilen çeviri ilkeleri olarak anlar. Ayrıca, “her iki grup için de yararlı olabilecek özellikler […] olarak görülebilirler (örneğin, on ikinci yüzyıl Toledo’da Kilise ve Latin bilim tercümanları: başka bir deyişle, patronlar / okuyucular ve çevirmen)

Bu çalışmada, Peter Burke’ün biraz daha geniş rejim görüşünü ‘çeviri kültürleri’ olarak takip ediyoruz: çevirmenler tarafından benimsenen ve çağdaş okuyucular ve patronlar tarafından beklenen veya kabul edilen bir sözleşmeler veya uygulamalar sistemi.

Örneğin, işbirliğine dayalı çeviri, geçmiş kültürlerde bugün olduğundan daha yaygındı. Ekipler tarafından belirli metinlerin üretileceği beklentisi, çevirmenlerin üniversitede çalışmak zorunda olduğu Çin’deki (1467-1748) Çevirmenler Koleji’nde (Siyi guan) olduğu gibi, çevirinin güvenilirliğini garanti etmeye yardımcı oldu.

Diller arası çeviri örnekleri
Kültür ve çeviri ilişkisi
Kültür ve çeviri arasındaki ilişki
Çeviri ve kültür arasındaki ilişki nedir
Kültürel çeviri nedir
Edebi çevirinin zorlukları
Kültür odaklı çeviri ve çevirmen
Çeviri kuramları Nelerdir

Kültürel ve çeviri sözleşmeleri kaçınılmaz olarak ilişkiseldir ve ağları içerir. Genel olarak, çeviride iki tür ağ vardır: yatay (kişiler arası ilişkiler) ve dikey (çevirmen ve müşteri, mahkeme, üniversite, uzmanlar ekibi, üçüncü taraf yükleniciler gibi temsilciler ve kurumlardan oluşan bir ağın parçasıdır ve yakında).

Burada, Hosking’in insanların barışçıl bir şekilde düzenli olarak etkileşimde bulundukları veya karşılıklı güven gerektiren bir ortak amaca ulaşmak için birlikte çalıştıkları yerlerde ortaya çıkan ‘güven ağları’ tanımını benimseyerek ‘ağlar’ terimini kullanıyoruz. Tilly ayrıca, güven ağlarının, ‘insanların içinde değerli, sonuç olarak ortaya çıkan, uzun vadeli kaynaklar ve başkalarının kötülükleri, hataları ya da başarısızlıklarına karşı risk altında olan işletmelerin oluşturduğu güçlü bağlardan oluşan, dallanmış kişiler arası bağlantıları’ varsaydığını ileri sürer.

Belirli bir toplumda çevirinin ve çevirinin temelini oluşturan amaçlar değişebilir, ancak çeviride güven ağlarının geliştirilmesinin arkasındaki temel amaçların istihbarat alışverişi yapmak, diğer kültürlerden veri veya bilgi elde etmek, yumuşak güç veya eğlence olduğunu söylemek doğrudur.

Risk riski daha yüksek olmadığı sürece (örneğin, gizli, dini veya siyasi materyallerin çevirisi), zayıf güven, çevirinin üretimini ve alımını bilgilendirme eğilimindedir. Yirmi birinci yüzyıl Avustralyalı okurları, anaakım olan İngilizce gazetelerde okudukları çevrilmiş haber materyalinin kültürlerinin bir çeviriden beklentilerini yansıttığından emin olabilirler. Genel olarak, bu tür okuyucular çevirinin geçerliliğini ve güvenilirliğini sorgulamayacaktır.

Çevirinin işbirlikçi üretimi ve alımı, hem bilişsel hem de duygusal düzeylerde ifade edilen güvenen veya güvensiz tutumları ortaya çıkarır.

Tarih çevirmenlerine karşı geçmişteki güven veya güvensizlik tutumlarını anlamak neden önemlidir?

Bu tür tutumların kanıtlarının, belirli bir toplumun kültürel, politik ve dilsel güç ilişkileri hakkında çok şey ortaya çıkarabileceğini öne sürüyoruz.

Bir örneğe bakalım.

İtalyanca veya İngilizce metinlerin çevirileri ve yeniden yazımlarının incelenmesi, Elizabeth mahkemesinde kullanılan diller olarak İtalyanca ve İngilizce arasındaki güç ilişkilerine çok fazla ışık tutmuştur. Özellikle Lord Amiral Nelson’un İngiliz filosunun İspanyol Armadası’na karşı 1588 zaferine ilişkin raporu Petruccio Ubaldini tarafından hemen İtalyancaya çevrildi. Ubaldini’nin rapor versiyonu daha sonra tekrar İngilizce’ye çevrildi.

Neden böylesine önemli bir rapor önce İtalyancaya çevrilip bir yıl içinde İngilizceye yeniden çevrilsin? Bu soruyu ele almak için, tarihçiden raporun el yazmasını ve basılı versiyonlarını incelemesi ve çevirinin üretilmesinde Ubaldini’nin rolüne dair başka kanıtlar araması istenir. Böyle bir araştırma sonucunda, Ubaldini’nin tercümesinin I. Elizabeth’in mahkemesi tarafından Katolik Armada’nın yenilgisine ilişkin haberlere yetki vermek için gerekli araç olarak kullanıldığı ortaya çıktı.

İspanyol Armadası’nın yenilgisiyle ilgili haberleri ileten çevirilerin seri üretimini kolaylaştırmak için bir güven ağı seferber edildi: bu ağ, güvenilir çevresi olan Kraliçe I. Elizabeth’ten, Londra’da gelişen basılı metinler okuyucusundan oluşuyordu. İngiltere’nin içinde ve ötesinde ve İtalyan çevirmen Ubaldini.

İtalyanca çeviri ilk olarak İngilizce kaynağı daha prestijli bir yerel dil ile “giydirmek” için kullanıldı. İtalyanca çevirmene, duygusal ve politik olarak yüklü bir mesajın İngilizce olmayan “öteki” kitlesine iletilmesi için de güvenildi.